Пажыце! устаўце, дзе трэба, прапушчаныя літары і знакі прыпынку. выпраўце памылкі! дарога жартаў не любіць і карае вадзіцелей якія ігнаруюць устаноўленымі правіламі. ігнараванне інтарэсамі і правіламі дзяцей можа прывесці да вялікіх праблем у будучыні. згодна палажэнню аб парадках выдачы дакументаў для вызначэння пенсій даведка аб памеры зародку выдаецца работадаўцам на аснове асабовых рахункаў. аналагічны парадак рэгістрацыі дзейнічае і ў дачыненні і беларускіх грамадзян якія пастаянна пражываюць у расіі. для навучэнцаў якія пакутуюць хранічнымі захворваннямі наладжана ачаждальскае харчаванне.

Дарога жартаў не любіць і карае вадзіцелей, якія ігнаруюць устаноўленыя правілы. ігнараванне інтарэсаў і правілаў дзяцьмі можа прывесці да вялікіх праблем у будучыні.(скорее  всего  так,  не  совсем  поняла  о  чём  идёт  речь) згодна палажэнню аб парадках выдачы дакументаў для вызначэння пенсій, даведка аб памеры заробку выдаецца работадаўцамі на аснове асабовых рахункаў. аналагічны парадак рэгістрацыі дзейнічае і ў дачыненні да беларускіх грамадзян, якія пастаянна пражываюць у расіі. для навучэнцаў, якія пакутуюць хранічнымі захворваннямі наладжана ачаждальскае харчаванне.(  и что  за  слово  " ачаждальскае "

10-тысячный по населению город Узда находится всего в 70 километрах к югу от столицы. Несмотря на то, что статус города получен был совсем недавно – в 1999 году, богатая на события история Узды начинается намного раньше.

По легенде, давным-давно какой-то белорусский князь потерял здесь золотую узду и отправил своего слугу искать ее. Ездил слуга взад и вперед, не мог найти. И тогда один человек спросил у него, что тот ищет. «Золотую узду» - ответил слуга. Поэтому, говорят, и получил такое название город.

Узда был известна уже в 1450 году как усадьба шляхтича Корсака. В скором времени она разрослась и стала деревней, потом местечком, нередко менявшим своих владельцев. В 16 веке жили здесь шляхтичи братья Кавечинские, у которых гостил знаменитый белорусский первопечатник и просветитель Сымон Будный, написавший здесь предисловие к своему переводу на старобелорусский язык Библии. По проекту Кавечинских в городе на реке Уздянке был построен порт – через него шла бойкая торговля, так как проживало здесь много татар, занимавшихся кожевенными ремеслами.

В итоге второго раздела Речи Посполитой в 1793 году Узда оказалась в составе Российской империи. Владелец местечка, шляхтич Завиша, перешел в русское подданство и таким образом сумел сохранить за собой свои земли. Им же была построена в 1798 году главная достопримечательность города – деревянный Крестовоздвиженский костел в Узде. В начале 20 века к костелу была пристроена кирпичная аспида. В храме крестили в 1843 году Доминика Луцевича – отца знаменитого белорусского поэта Янки Купалы. В советское время в костеле был устроен Дом Культуры. К сожалению, до наших дней положение дел не изменилось, и в храме проходят дискотеки.

Во время экскурсии в Узду предлагается также посетить православную церковь Святых Петра и Павла, построенную в начале 20 века. Большое внимание туристов привлекает «пирамида» на католическом кладбище – часовня-усыпальница рода Завишей в Узде. Она была построена в 1800 году и по своей форме очень напоминает египетские пирамиды, на нижнем уровне усыпальницы – склеп, а на верхнем – потайная комнатка для молитв.

В городе сохранилось немало зданий рядовой застройки времен Российской империи – так называемые торговые лавки, в которых заключались важные сделки и продавались товары. Сохранилось и здание бровара начала 20 века.

Поближе познакомиться с историей края можно в историко-краеведческом музее Узды.

Прогуляться по центральной улице города Узда, на которой до сих пор стоят помнящие века здания, полюбоваться красотой храмов, послушать легенды и рассказы о знаменитом роде Завишей сможет турист, выбравший отдых в Беларуси.

Сям'я вельмі важная ў жыцці кожнага чалавека.  сям'я - гэта самыя блізкія, родныя людзі, якіх мы вельмі любім, якія дораць нам цяпло і у складаных сітуацыях.  гэта і родны дом, утульны і бяспечны.  сям'я - гэта твой маленькі свет, у якім усе зразумелае, звыклае і дарагое.   сапраўдная сям'я - гэта больш, чым проста быць сваякамі.  гэта асаблівае стаўленне адзін да аднаго, каханне, ўзаемапавага, дапамогу.  гэта калі кожны чалавек унікальны і незаменны, як і тое, што ён прыўносіць у сям'ю.  гэта бабуліны казкі і смачныя пірагі, гэта маміна клопат, татава дапамогу і ўвага.  сям'я - гэта калі нават твой хатні гадаванец - яе паўнавартасны член.   на жаль, сям'і бываюць рознымі, як і адносіны ў іх.  напрыклад, хтосьці пастаянна сварыцца адзін з адным, а здараецца, нават могуць пабіцца.  а часам зусім наадварот - усё ў сям'і, быццам зусім абыякавыя адзін да аднаго, не цікавяцца ні справамі, ні інтарэсамі, ні праблемамі, не , хто, чым жыве.  кожны марыць аб шчаслівай сям'і.  але гэта залежыць ад нас, ад таго, наколькі мы гатовыя ўкладваць свае намаганні ў яе.  бо гэта асабістыя адносіны паміж людзьмі розных пакаленняў, поглядаў і перакананняў, якія вымушаны пастаянна вырашаць бытавыя пытанні разам.  вядома, бываюць і канфлікты, і спрэчкі.  але я лічу, самае галоўнае - гэта паважаць адзін аднаго.  родныя людзі - гэта падарунак лёсу, які мы павінны шанаваць.  а сям'я - наш надзейны прытулак у вялікай, не заўсёды дружалюбным свеце.  і кожны з нас абавязкова павінен уносіць свой уклад у шчасце сваёй сям'і.