Какой частью речи являются слова тут и нелегко?

24343453454545455 обстоятельство

Только и изменяй на i. и про у краткое не забывай.  з задавальненнем я прачытау твор змитрака бядули "бондар". у им расказваецца аб "залатых рук" майстры даниле и яго жонцы аудоцци.  стары данила у апавяданни аписваецца як не проста бондар, а вялики мастак сваёй справы. кали ён садзиуся майстраваць свае вырабы, усё навокал замирала. гэты чалавек уваходзиу у нейки транс, забывау аб ежы, сне и аб усём, што тварылася навокал. ён амаль сусездеу выправажау з хаты, каб не перашкоджвали яго працы. глядзець на працэс узникнення лыжак, начовак и иншых пасудзин магла тольки яго жонка аудоцця. у их не было дзяцей и жонка жыла цикавасцю данилы. як адгалосак, як цень свайго мужа, радавалася яго радасцями, гаравала яго горам. аудоцця у творы - вельми симпатычны персанаж. гэта вобраз - прыклад беларуская жанчыны у сям'и.  бондар данила быу сучасным мастаком свайго рамяства. яго не цикавили грошы, тольки творчасць. мастацтва гэтага тварца магло знайсци выйсце далей яго акружэння. душу и помыслы вяликага майстра аднавяскоуцы уразумець не магли (так яму здавалася), а знатныя паны не цикаилися и не захаплялися творами бондара.  даступнай мовай змитрок бядуля данёс да чытача вобраз свайго литаратурнага героя, яго помыслы, яго думки. гэты творпрымусиу мяне задумацца аб жыцци, аб яго цэннасцях. не трэба замыкацца у сабе, падтрымку ва усим неабходна шукаць у акружаючых людзях. а свой талент и жыццёвый вопыт перадаваць другим и не хаваць у сабе. только на i беларускае замянi

Як шмат значыць гэтае слова для нас — яе дзяцей. тэта і родныя, знаёмыя з дзяцінства краявіды, і прыгожыя, працавітыя, сціплыя людзі. гэта і родны дом, у якім нарадзіўся, і мілагучная маміна мова, і сцежка, па якой пайшоў упершыню, і клёкат буслоў усё гэта і шмат чаго іншага — «беларусь мая сінявокая».            жывём мы на гэтай чароўнай, багатай зямлі і за штодзённымі клопатамі не зауважаем яе хараства, прывыкаем да ўсёй гэтай прыгажосці. i па-сапраўднаму адчуваем радзіму толькі ўдалечыні ад яе. як хочацца тады пачуць гучанне роднай мовы, убачыць роднае неба, удыхнуць роднага паветра.            вось ужо некалькі гадоў мы з класам ездзім улетку на адпачынак у . там прыгожа, весела і цікава. але на радзіме ўсё-такі і дыхаецца лягчэй, і смяецца весялей, і спіцца мацней. i я , чаму: я — дома. гэта —мае. i разумею перажыванні м. багдановіча ў вершы «на чужыне»:                         вакол мяне кветкі прыгожа красуюць,—            маркотна між іх я хаджу адзінок,            аж бачу — мне сіняй галоўкай ківае            наш ровны, забыты ў цяні васілёк.                        радзіма — не толькі родная краіна чалавека, дзе ён жыве, а гістарычная, культурная спадчына яго народа. беларусь — зямля нашых продкаў, багатая на падзеі і імёны. асновай жа духоўнага скарбу людзей, іх творчасці з'яўляецца родная мова.            мова — не толькі сродак зносін, але і жывая гісторыя, бо ў ей знайпілі адлюстраванне ўсе падзеі чалавечага жыцця. многія выдатныя сыны беларусі апявалі яе ў сваіх вершах.            але ёсць у нашай краіне і патрыёты — людзі, якія паважаюць бацькаўшчыну, з болем пішуць пра яе становішча. гэта перш за ўсё беларускія паэты і пісьменнікі. сярод іх — ніл сымонавіч гілевіч.                        пакуль паэты будуць пець —            не быць радзіме безыменной,            зямлі бацькоў — не                         дай божа, каб гэта сапраўды было так! каб мы, беларусы, маглі ганарыцца не толькі сваей краінай, але і сваей мовай.