Абазначте дзеясловы абвеснага ладу, умоунага и загаднага ладу. ци мог бы ты узяць интервью у сваих сяброу? прапануй им адказать на твае пытанни, падзялицца уражаннями. паклапацися, каб пытанни никога не пакрыудзили. занатуй адказы у сваю записную книжку и пазнач дату вашых гутарак. уяуляеш. як цикава будзе пачытаць гэту книжку праз нейки час. ( это текст прошу ! . заранее ! )

Абвесны  лад: ўзяць, падзяліцца,  не пакрыўдзілі, уяўляеш, будзе. умоўны  лад:   мог   бы. загадны  лад:   прапануй,  паклапаціся, занатуй, пазнач.

як хораша зiмою

гуляць нам у двары.

вакол, куды не глянеш,

бялютки снег ляжыць.

нам весела з сябрами

катацца на санях

и падаць у снег халодны

зусим не страшна нам.

-

Жыцце, без веры ў каханне

Шчаслівым не захоча быць,

Бо сэрцу доўгае чаканне

Не зможа шчасце засланіць.

Апошнія сабраўшы сілы,

Душа захоча з небыцця

Ляцець ў цудоуную краіну:

Краіну казак і жыцця...

Каханне ёсць, у каханні сіла,

Яно з табой на ўсё жыццё,

Жыццё каханне нарадзіла,

І толькі смерць мацней яго!

На русском

как красиво зимой

играть с нами во дворе.

вокруг, куда ты не смотришь

белый снег лежит.

мы весело проводим время с друзьями

катание на санях

и упасть в холодный снег

совсем не страшно.

-

Жизнь без веры в любовь

Не хочу быть счастливым

Ведь сердцу предстоит долгое ожидание

Счастье не сможет затмить.

Последние силы собирания,

Душа захочет от небытия

Летите в чудесную страну:

Страна сказок и жизни ...

Любовь есть в любви сила,

Это с тобой на всю жизнь,

Жизнь родила любовь,

И только смерть сильнее его!

Кожны час года выдатна па -свойму. я , напрыклад , люблю блукаць зімовым ціхім вечарам па заснежаных вуліцах і любавацца прыродай , якая заснула да вясны. я выходжу на вуліцу. дыхаецца глыбока і свежа. дрэвы пакрытыя шапкамі снегу. на верхавінах - снежныя піраміды. сонца ўжо зайшло , і неба на гарызонце далікатна- ружовае . непрыкметна цямнее , і на вуліцах запальваюцца ліхтары. ад іх святла снег іскрыцца маленькімі агеньчыкамі . я іду па вячэрняй вуліцы і любуюся зімовым пейзажам . жамчужынка - сняжынкі ціха мне на далоні . па-мойму , няма нічога цікавей , чым любавацца іх мудрагелістай формай. а снег усё ўзмацняецца . і вось ўжо не іскрыстыя кропелькі , а мудрагелістыя шматкі з неба. а падзьме ветрык - і сярэбраная пыл круціцца ў паветры. мне здаецца , мільёны маленькіх алмазаў ўюцца пад вулічнымі ліхтарамі. падымеш галаву - і ўбачыш крыштальныя ледзяшы незвычайнай формы. у двары чуецца нейкі шум. гэта дзеткі радуюцца які выпаў снезе. некалькі хвілін - і гатова снежная баба з венікам у руцэ. але мне пара вяртацца . я атрымала незвычайны зарад бадзёрасці . як быццам матушка -зіма ўдыхнула ў мяне новыя сілы. зімовы вечар , я думаю , непаўторнае па прыгажосці і адчування час.