10. адзначце словы, у якіх пішацца вялікая літара: 1)(а, а)ленчын сшытак 2)(с, с)орасаўская прэмія 4)літаратурная (г, г)родзеншчнына 5)(к, к)упалаўскія сцежкі

1, 2 точна..і 5 можа яшчэ..

Розныя людзі любяць розныя сезоны. хтосьці аддае перавагу лету з яго яркім сонцам, пляжамі, цёплай вадой і зелянінай. камусьці мілей за ўсё зіма з яе снегам, маразамі і святамі. камусьці больш падабаецца вясна, калі ўсё навокал прачынаецца,адраджаецца і квітнее. мне ж па душы восень. ужо сышла летняя спякота, але яшчэ няма траскучых зімовых маразоў. па начах, бывае, падмарожвае, але ў цэлым трымаецца камфортнае надвор'е. часта ідуць дажджы. я люблю шпацыраваць пад нямоцным дажджом, лавіць тварам кроплі і думаць пра вечнае. увосень даспявае апошні ўраджай. можна да наступнага года забыцца пра працу на гародзе: пасадкі, праполкі і гэтак далей. гэта таксама не можа не радаваць. зноў жа, восень - пара грыбоў. на ўзлесках і пералесках, у ельніках і бярэзніках пачынаюць расці дары лесу: баравікі, чырвонагаловікі, падбярозавікі, рыжыкі, лісічкі. я з задавальненнем хаджу з бацькамі па грыбы. восенню таксама даспявае мая любімая ягада - журавіны. я вельмі люблю піць журавінавы морс. ён выдатна наталяе смагу. але больш за ўсё я люблю восень за тое, што менавіта восенню мы зноў ідзем у школу пасля летніх вакацый. сустрэча з сябрамі пасля доўгай разлукі, вывучэнне новых прадметаў і новых тэм па старых - што можа быць лепшым? увогуле, пра густы не спрачаюцца. але асабіста мне з усіх сезонаў больш за ўсё падабаецца восень. вельмі шкада, што хутка яна скончыцца.

Калі спытаць у людзей, што для іх самае каштоўнае ў жыцці, адказы будуць вельмі рознымі. хтосьці меркантыльны прызнаецца, што для яго няма нічога важней за грошы. хтосьці рамантычны, патупіўшы погляд, скажа, што гэта каханне. той, у каго праблемы са здароўем, адкажа, што здароўе важней за ўсё. для кагосьці важней за ўсё сям'я.  а я б на гэтае пытанне адказаў так: самае каштоўнае ў маім жыцці - гэта само жыццё. ды і наогул самае каштоўнае, што ёсць на зямлі - гэта жыццё чалавека. грошы не забярэш з сабою ў труну. любімыя і блізкія людзі таксама застануцца на гэтым свеце, калі ты сыдзеш на той. здароўе важнае, так. але і здаровыя людзі паміраюць: з-за няшчасных выпадкаў, наўмысных забойстваў, катаклізмаў і шмат чаго іншага.  жыццё чалавека каштоўнае не толькі ў маштабах яго сям'і. хоць, вядома, менавіта для родных людзей смерць кагосьці з блізкіх становіцца самым страшэнным ударам. каштоўная яна і ў маштабах краіны, і ў маштабах планеты, і ў маштабах усяго свету.  а сапраўды, для каго будзе існаваць дзяржава, калі ў жывых не застанецца нікога з яе грамадзян? але чамусьці тыя, хто стаіць на чале дзяржаў, часта не разумеюць гэтай простай рэчы. адсюль войны, загубленыя жыцці маладых людзей - гонару нацыі.  але што казаць пра тых, хто пры ўладзе, калі нават простымі людзьмі жыццё цэніцца не заўсёды: як сваё, так і чужое. хто дае права забойцам распараджацца чужымі жыццямі? ці маюць права самазабойцы распараджацца сваім? баюся, што пытанні гэтыя вельмі філасофскія і адказы на іх знайсці будзе вельмі і вельмі складана.  я толькі спадзяюся, што калі-небудзь усё людзі на зямлі зразумеюць, што няма нічога больш каштоўнага за чалавечае жыццё. і тады не стане ні войнаў, ні забойстваў. я нам усім дажыць да гэтага часу.