Маленькае, залаценькае усё поле асвециць что

123 123 fd

1. Сказ з раскрытымі дужкамі і знакамі прыпынку.

Віхор наляцеў на ліпку. Дрэва густа зашумела. На зямлю пасыпалася насенне. Вецер падхапіў адно зярнятка і панёс над зямлёю. Потым віхор сціх. Зярнятка апусцілася на зямлю. Яно схавалася ў шчылінцы, заснула да вясны.

2. Дзейнік і выказнік у кожным сказе (па нумары).Вецер - дзейнік; наляцеў - выказнік.Дрэва - дзейнік; зашумела - выказнік.Насенне - дзейнік; пасыпалася - выказнік.Вецер - дзейнік; падхапіў - выказнік.Віхор - дзейнік; сціх - выказнік.Зярнятка - дзейнік; апусцілася - выказнік.Яно - дзейнік; схавалася, заснула - выказнік.

3. Склоны назоўнікаў у дужках.

ПАМЯТКА

Назоўны склон (хто? што?)

Родны склон (каго? чаго? адкуль? дзе? куды?)

Давальны склон (каму? чаму? куды?)

Вінавальны склон (каго? што? куды? калі?)

Творны склон (кім? чым? дзе? калі?)

Месны склон (аб кім? аб чым? дзе?)

Наляцеў [на што? куды?] на ліпку - Вінавальны склон

Пасыпалася [на што? куды?] на зямлю - Вінавальны склон

Панёс [над чым? дзе?] над зямлёю - Творны склон

Апусцілася [на што? куды?] на зямлю - Вінавальны склон

Схавалася [у чым? дзе?] ў шчылінцы - Творны склон

Заснула [да чаго?] да вясны - Родны склон

Транскрипция слова: [накавал’н’а]

н — [н] — согласный, звонкий непарный, сонорный (всегда звонкий), твёрдый(парный)
а — [а] — гласный, безударный
к — [к] — согласный, глухой парный, твёрдый (парный)
о — [а] — гласный, безударный
в — [в] — согласный, звонкий парный, твёрдый (парный)
а — [а] — гласный, ударный
л — [л’] — согласный, звонкий непарный, сонорный (всегда звонкий), мягкий(парный)
ь — не обозначает звука
н — [н’] — согласный, звонкий непарный, сонорный (всегда звонкий), мягкий(парный)
я — [а] — гласный, безударный

В слове 10 букв и 9 звуков.