Слова: рэдзька, ураджай, студзiць, дажджы, халадзiльнiк, дрожджы, сузор'е.нужно найти слова которые переносятся и делятся по разному и запись их

))) Чувствую весь наш класс завтра без дз явится

Маё цярпенне, мой крывавы боль –Што значаць перад мукамі мільёнаў,Дзе безнадзейны стогны родзяць стогны,А слёзы грызуць вочы ўсім, як соль!Хоць дух мой ўзносіцца пад неба столь, –Як галавой аб мур, там б'е паклоны.Але як мал мой гэты ўздых шалёны...Мой крык перад малітвай свету – ноль!І веру я, што я нішто ў быцці –Іначай думаць не дае сумленне, –Аднак чаму ж здаецца мне нязменне,Што меж майму цярпенню не знайсці,Што так вяліка мне яно ў жыцці,Як міліёнаў разам ўсіх цярпенне!
  Янка Купалы називается Мае цярпенне

Наша мова — цудоўная, спеўная     Табе складаю шчыра свой санет, 
     Прапрадзедаў маіх жывая мова, — 
     Майго народа першая аснова, 
     Душы яго шырокі, чысты свет! 
     Лось Еўдакія 
      
     У кожнага чалавека, народа ёсць свая родная мова. Мова, на якой было сказана першае ў жыцці слова. Для кожнага народа яго мова самая найпрыгажэйшая. Мая родная мова — беларуская. Матчына мова, спеўнае слова, родная мова — так ласкава і шаноўна называюць сапраўдныя беларусы сваю мову. Мова — неацэнны духоўны набытак нашага народа. 
     Беларускія пісьменнікі сказалі шмат шчырых слоў пра сваю родную мову, яе багацце і прыгажосць. Іх творы прасякнуты любоўю да мовы, заклапочанасцю за яе лёс. У вершах П.Броўкі «Калі ласка!», Н.Гілевіча «Слова», Я.Янішчыц «Мова» ўслаўляецца родная мова, іх радкі напоўнены патрыятычнымі пачуццямі. Паэты падкрэсліваюць значэнне роднай мовы ў жыцці чалавека. У сваім вершы «Страціў слова, страціў спадчыннае слова...» Ніл Гілевіч гаворыць: 
      
     Страціў слова, страціў спадчыннае слова — 
     Штосьці страціў у душы абавязкова! 
      
     Мне вельмі б хацелася, каб наша слова жыло шмат стагоддзяў, радавала сваей мілагучнасцю і прыгажосцю іншыя пакаленні.