Сочините небольшую сказку с апорных слов: на квяцистым лузе; алеся убачыла; убачыла василька, бусла, и лянка; спрачалися миж сабой; пачула сварку; самы лепшы и прыгажэйшы на лузе; выступиу напышливы васмлёк; у спрэчку уступиу ганарливы лянок; усе выслухали доказы бусла; алеся вырашыла прыпыници спрэчку; усе вы прыгожыя и близкия нам; усе сваим хараством наш луг

Аднойчы у летнi цёплы дзень дзяучынка Алеся гуляла на квяцiстым лузе.

Там яна убачыла Бусла, Васiлька i Лянка. Яны моцна спрачалiся мiж сабою. Алеся спалохалася, таму што пачула сварку памiж iмi.

         Бусел, Васiлёк i Лянок спрачалiся, хто з iх самы лепшы i прыгажэйшы на лузе.  Першым выступiу напышлiвы Васiлёк, што ён самы лепшы i прыгожы. У спэчку уступiу ганарлiвы Лянок, што усё ж ён самы лепшы i прыгожы. Бусел таксама даказвау, што ён самы прыгожы i самы лепшы на лузе. Бусел казау, што у яго прыгожы доугi дзюбу, стройныя ногi, вялiкiя прыгожыя крылы, а самае галоунае – ён умее лётаць. Бо нi Васiлёк, нi Лянок лётаць не умеюць. Усе уважлiва выслухалi доказы Бусла i задумалiся.

         Алеся усё гэта чула i вырашыла прыпынiць спрэчку. Яна ласкава i спакойна казала iм:  «Усе вы прыгожыя i блiзкiя нам. Мы вамi усiмi шануем. Вы усе сваiм хараством упрыгожваеце наш луг.  Бо так прыемна глядзець, калi на лузе важна ходзiць выдатны Бусел, растуць, квiтнеюць i смачна пахнуць прыгожыя кветкi»

Я ўяўляю Насцю праз дзесяць гадоў маладой настаўніцай, з доўгай касой. На твары яе шырокая і добрая ўсмешка, а вочы часта іскрацца свавольствам. Яна прыгожая маладая дзяўчына, у яе шмат прыхільнікаў, але яна яшчэ не сустрэла сваю сапраўдную любоў. Яны жыве ў маленькай кватэры ў Гародне, дома ў яе заўсёды чыста і пахне свежай бялізнай і шакаладнымі цукеркамі. Яна шмат працуе, і дзеці яе вельмі любяць. Нягледзячы на тое, што яна вельмі добрая, чулая і вясёлая, у яе ёсць усяго адна блізкая сяброўка. Але гэта таму, што ў Гародню яна прыехала нядаўна. Упэўнены(упэўнена), што праз нейкі час у яе будзе шмат сяброў, шчаслівы муж и дзеці.
Ўявіць жыццё Сержа праз дзесяць гадоў складаней. Мне ён ўяўляецца прывабным юнаком, але выгляд мае адзінокі, і праўда, сяброў у яго няма. Ён працуе ў Мінску з бацькам, на працы яго цэняць. Ён - добры малады спецыяліст, і, напэўна, шмат чаго ў жыцці даб'ецца. Аднак добра яго ніхто не ведае, характар у яго стрыманы і ўтойлівы. Бацькі яго ўпотай перажываюць, што ён не ажэніцца.

Учора выпаў першы снег. Вось і наступіла сапраўдная зіма. Тэмпература ўжо другі тыдзень не падымаецца вышэй за нуль, але снегу не было. Затое ішоў дождж, было вельмі весела ісці раніцай у школу па траскучым лёдзе.
А цяпер усё белае-белае. Дахі дамоў быццам шапкі надзелі. Галінкі на дрэвах ўрэшце не дрыжаць голымі ад ветру. Газоны некранута чыстыя. Толькі там, дзе прабеглі кошкі ці сабакі альбо скарацілі шлях людзі, цягнуцца здрадлівыя дарожкі слядоў.
Калі выпаў снег, адразу нібы і не так холадна стала. Ды і настрой стаў амаль святочны. Хочацца кідацца снежкамі, ляпіць снегавіка, катацца на каньках і на лыжах.
Ужо адчуваецца дыханне Новага года. У крамах ужо ідзе ўпрыгожванне залаў. Хутка, зусім хутка прыйдзе да нас у хату гэта выдатнае свята. Будзе упрыгожаная ёлка, канцэрты па тэлевізары, хлапушкі і феерверкі, святочная вячэра з аліўе і мандарынамі. А самае галоўнае - падарункі.
Я люблю зіму за той святочны настрой, які яна дорыць людзям.