Зубы маюць, але не кусаюцца, лета прыйдзе - на лузе увихаюцца. покуль руки твае не аслабли - сенам, саломай не грэбуюць. вызначыце род назоуникау. падкрэслице назоуник, у яким нельга вызначыць род

Зубы (зуб) - м.р.
Лета - н.р.
Лузе (луг) - м.р.
Рукi (рука) - ж.р.
Сенам (сена ) - н.р.
Саломай (салома) - ж.р.
Адгадка : граблi - множны лiк , род не вызначаецца (нельга змянiць слова i паставiць у адз.л.).

ответ:

объяснение:

«паэта трэба слухаць душой» - фраза вядомая кожнаму школьніку. але што за сэнс крыецца ў ёй? чаму трэба ўмець слухаць менавіта душой? паэты - людзі, здольныя выказаць свае пачуцці на паперы, чаго простыя людзі часам не могуць зразумець. яны думаюць, што напісаць стихотворение- лёгка і проста. такія людзі ніколі не спрабавалі ўнікаць у сутнасць вершаў таго ж пушкіна, чэхава, маякоўскага, з яго незвычайным, завуаляваным футурыстычным стылем. ўчыталася ў радкі верша, пазнаючы аб лёсе пісьменніка, мы пачынаем разумець, якія пачуцці хацеў данесці паэт і ўжо ніколі больш не зможам застацца абыякавыя да яго творчасці. менавіта таму трэба разумець сутнасць прачытанага, умець слухаць душой і знаходзіць схаваны сэнс, даступны толькі таму, хто сапраўды можа ацаніць лірыку.

Кожны з нас бесперапынна звязаны з тым месцам, дзе нарадзіўся і вырас. І дзе б ён не знаходзіўся яго заўсёды будзе прыцягваць да роднага месцы. У кожнага чалавека ёсць дзве радзімы: маленькая і вялікая. Малая - гэта вёска ці горад, вуліца, дом, дзе ты нарадзіўся. А вялікая - гэта краіна, дзяржава, грамадзянінам якой ты з'яўляешся. Трэба любіць і абараняць сваю радзіму. Я люблю сваю краіну, свой горад і бабулін дом у вёсцы. Бо ў вёсцы прайшло ўсё маё дзяцінства. Вилино - мая родная вёска. Калі я была яшчэ маленькай, я часта хварэла з-за гэтага не хадзіла

у дзіцячы садок, а мама з татам пастаянна былі на працы.

Таму мяне адвозілі да бабулі ў вёску, там я праводзіла вельмі шмат часу. Улетку мы з бабуляй заўсёды садзіліся на ровары і ехалі да мора. На пляжы я бывала кожны дзень. Любіла плаваць і загараць на сонейку. Я ўвесь час бегала басанож, залівалася вадой. Мне падабаўся бабулін дом, ён быў невялікі і вельмі ўтульным. У бабулі па гаспадарцы былі куры, свінкі і козачка. Я вельмі любіла піць казінае малако, бо яно карыснае. Мне ніколі не было сумна ў вёсцы. Бо там у мяне былі сябры, мы ўвесь час будавалі халабуды, гулялі ў розныя гульні. Калі прыходзіў час вяртацца ў горад, мне заўсёды было сумна расставацца з бабуляй і з роднай вёскай. Таму я заўсёды была ў прадчуванні, калі зноў змагу прыехаць сюды і ўбачыць бабушку.С кожным годам мая вёска ўсё больш і больш зменьваецца, расце і добраўпарадкоўваецца. Ёсць прасторная плошча, утульны сквер і парк дзе растуць цудоўныя дрэвы і пярэстыя пахучыя клумбы. Уздоўж тратуарнай дарожкі растуць магутныя, гордыя таполі. Тут няма вялікіх крам, няма салідных офісаў. Ціхія панадворкі дораць заспакаенне і радасць. Дома, пабудаваны прыкладна ў 60-я гады, высяцца ва ўсе свае пяць паверхаў. У вёсачцы заўсёды захоўваецца чысціня. Пару кіламетраў і можна ўбачыць мора. Атрымаць асалоду ад марскім свежым паветрам. Назіраць за парылымі чайкамі ў небе. Вясной, зімой і восенню тут ціха і глуха асабліва ў зімовы перыяд. Аднак улетку сюды прыязджаюць немалая колькасць турыстаў з розных гарадоў і краін, каб атрымаць асалоду ад прыгажосцю пейзажаў і выкупацца ў Чорным моры. Я вельмі люблю сваю вёсачку не толькі за прыгожыя пейзажы, але і за час баўлення там. Мая родная вёска выгадавала мяне, бо тут я пакінула мноства радасных успамінаў. Хоць я цяпер ужо не дзіця і бабулі няма ў жывых, я ўсё роўна працягваю ездзіць у сваю родную вёску.

Объяснение: