Ясны, ветлы, светлы марфалагічны разбор​

Наш дзядзька, мiлы наш Антонi,
У дзiцячым часта быу палоне;
Вось так гуртом яго абсядуць
I час работы яго крадуць;
Насi "катла", кажы im казкi,
Iдзi на поплау з imi у красki,
Давай адказы на пытаннi,
Тлумач ты iь усё дазвання:
Адкуль, з чаго дзе што бярэцца,
Вось гэта,тое як завецца
I чаму так, чаму не гэтак?
Прыхiлен дзядзька быу да дзетак.
Ён быу настаунiкам,суддзёю,
Калi,бывала,мiж сабою
Паспораць дзетki цi паб"юцца,
дык да каго тады звярнуцца,
Як не да дзядзьki, да Антося?
Ох,слауна з дзядзькам im жылося!
Яшчэ замецьце,што за малыми
Ён размауляу, як са старымi,
I з imi радзiуся,страчауся-
Як роуны з роунымi трымауся!
Калi ж хто часам з im не зладзiць,
То дзядзька толькi вус пагладзiць,
Але не скажа ён ничога,
Бо ведау, чым даняць малога,-
Гаворыць з тым, з кiм дзядзька у згодзе.
Вот описание Антося надеюсь помагла вам:)

пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.

голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.

сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь

у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.

начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.