адзначце сказы, у якіх аднародныя члены выдзелены (або не выдзелены) коскамі правільна: бруіцца сярод зыбкіх тарфяных берагоў блізкая рака, ціхая, але вяртлявая. бялявыя, зімовыя хмары нізка навіслі над змярцвелаю зямлёю. хадзіла ў вёскі, на хутары несла моладзі жывое слова праўды. юлька падкінула асколак у руках, нібы ўзважвала яго вартасці, і ціха прамові бярыце кветкі ды ідзіце да абеліска. 14. адзначце сказы, у якіх правільна вызначана сінтаксічная роля выдзеленых слоў: на палессе хутка насоўваўся зацяты ў сваёй маўклівасці вечар, засцілаючы цьмянай посцілкай лес, дальнія і сухое поле (аднародныя дапаўненні крыштальныя крыніцы, быстрацечныя рэчкі і жвавыя ручаі жывяць-поўняць тваю неўгамонную сілу (аднародныя дзейнікі). кожная пара года​

Хатiкa: Самы лепшы сябар.

Прафесар універсітэта Паркер Уілсан знаходзіць на вакзале шчанюка , адпраўленага з Японіі ў Амерыку . Так як ніхто за ім не з'яўляецца , Паркеру даводзіцца пакінуць шчанюка ў сябе. За той час , што сабака жыве ў прафесара , паміж імі ўзнікае моцнае сяброўства. Паркер вельмі моцна прывязваецца да свайго новага прыяцеля . Кожны дзень Хатiка праводзіць гаспадара да вакзала , калі той адпраўляецца на працу , а ўвечары прыходзіць да вакзала , каб сустрэць яго . У адзін з дзён прафесар раптоўна памірае на лекцыі ў універсітэце ад сардэчнага прыступу . Не дачакаўшыся гаспадара , Хатико працягваў прыходзіць на станцыю , не прапускаючы ні дня. Нягледзячы на тое , што сабаку спрабавалі забраць сваякі прафесара, ён нязменна працягваў вяртацца на станцыю . Мясцовыя гандляры і чыгуначнікі падкормлівалі Хатiка , захапляючыся яго упартасцю і адданасцю. Неўзабаве аб незвычайным сабаку даведаюцца газетчыкі , і Хатiка становіцца героем прэсы. Да канца сваіх дзён Хатiка штодня прыходзіць на станцыю да прыбыцця цягніка , і чакае да самага вечара , што вось-вось яго гаспадар выйдзе з чарговага цягніка. Ён так і не прыходзіць , але Хатiка - верны сабака - не пакідае свайго месца. На той станцыі адданы сабака і памёр, не дачакаўшыся гаспадара.

Объяснение:

Янка Купала Жняя  

Верш Янкі Купалы Жняя напісан пра маладую беларускую жнейку.  

Якія мастацкія сродкі выкарыстовывае Янка Куала.  

Эпітэты - Спелыя гоні, залатое жніва, нашая старонца, мяжа зяленая, залатая карона, каптанок ружовы.  

Метафары - Вецер абнімае, сонца ей цалуе, каласкі хінуцца, перад ей паклонна, дзвіцца ігруша.  

Параўнанні - Як сама царыца, у залатой кароне. А яна - царыца, вяночак -…- на ей зіхаціцца, як у садзе кветка.  

Янка Купала Явар і Каліна.

Эпітэты - сумнай даліне, музыка дзіўная, панятлівай мовай, зімнія чары, ночанька чорная.