З яркими маральными высновыми паэта можна згадзицца, а з яркими не Свяці, кахання чыстая зара! Свяці - пачуццяў сэрцаў не азмрочвай - Над доляй плугара і песняра І над высокай доляю жаночай. Усіх людзей пара табе, пара, З'яднаць чароўнай сілаю прарочай. Бо, сапраўды, на свеце без кахання Жыцця няма - ёсць толькі існаванне.

Ёсць у лёсе любога чалавека падзея, якое ставіць яго перад праблемай маральнага выбару, якое вызначае ўсю яго жыццё, агаляе яго духоўную сутнасць. Для пакалення Васіля Быкава такім падзеяй стала вайна. Пісьменнік-франтавік зноў і зноў звяртаецца да гэтай тэме, нібы баючыся не паспець расказаць чытачу аб самым галоўным, што адкрыла яму гэта страшнае выпрабаванне. Быкаў даследуе логіку чалавечага паводзінаў у экстрэмальнай сітуацыі, агаляе яго ўнутранае душэўнае проціборства. Прынцыпова важным для пісьменніка з'яўляецца погляд на вайну праз прызму асобнай чалавечага лёсу. Такі погляд пазбаўлены прыблізнасці і фальшы. Праблема адказнасці чалавека-вось што хвалюе пісьменніка. Яго героі заўсёды знаходзяцца ў працэсе духоўнай эвалюцыі, маральнага росту, і кожны іх учынак прыадчыняе чытачу змест іх унутранага свету. Асновай сюжэтаў твораў Быкава з'яўляецца сітуацыя выбару.

У аповесці "Сотнікаў" намаляваныя падзеі 1942 года, калі