Транскрыпцыя слоў жоўтую, узгор`і​

Пасля начной адказнае работы

Трэзор і Мурза спалі каля плота.

Тым часам Малпа не драмала,

Убачыўшы сабак, цішком

Падкралася да іх і матузком

       Хвасты звязала.

Сама ж схавалася за вугал і глядзіць,

Каменьчыкамі кідзь ды кідзь,—

       Стараецца іх пабудзіць.

Што тут было, калі прачнуліся абое! —

Трэзора Мурза рве, а Мурзу рве Трэзор!

Умомант гырканне ўзнялі такое,—

       Ажно гудзе ўвесь двор.

А Малпа ледзьве не кладзецца,—

I скача, і крыўляецца, й смяецца,

       Сабачы бой

Так па душы прыйшоўся ёй.

Нарэшце развязаліся хвасты,

Сабакі сціхлі, раны залізалі,

       Агледзеліся і затым

На Малпу, скеміўшы, напалі,

Што з той ажно пасыпалася поўсць.

 

I між людзьмі такія ёсць:

Звядуць дваіх, наладзяць склоку,

       А потым збоку

На цяганіну пазіраюць

       I рукі паціраюць.

Объяснение:

Если не ошибаюсь то вот этот текст   каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі.пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра.над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся. тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю.