А. Прочитай письмо, которое написала своей бабушке дево- ка по имени Сара (Sarah), заменяя картинки словами. ​

Кайчагында мин калам йорт-берсе белән упоением предаюсь мечтам. - Юньдә тынлык, ә эчендә мине ачыла дөнья тулы могҗизасы. Бу мизгелләр минем уйлавымча, дигән ук бара на свете. Һәм менә нинди картина предстает китергәнегез: табигать омрачилась аркасында тыгылу кешеләр, һәркайда шундый пычрак! Шунда ук сагындыра, шәһәр Париж узган гасырның. Ә түгел бит яхшырак бармы карарга яшел полянки, поросшие күп кенә матур чәчәк; күрергә пышные кроны агач; күзәтергә шуның кебек, кристально - чиста елгасы ыргылды бу суга балык? Болар барысы да көченнән кешегә, әгәр дә ул табигатьне сакларга. Ул яшәү чыганагы өчен барлыгы тере Җирдә. Һәм без тиеш зыян салырга түгел, ә ярдәм итәргә аңа караганда алачакбыз. Минем бар заветная мечта: мин телим ярдәм итәргә безнең табигатьтә. Чөнки әгәр ул үләчәк, ягъни мәгънә калган мечтах инде булмаячак табигатьк күп кенә кешеләргә өлгерергә исполнить аларның заветные хыяллар. Өчен, аны коткару кирәк, бик күпне. Башта кирәк, кешеләр приблизились табигатькә. Тик без булыйк, аларны упрашивать, алар үзләре кабул итәргә тиеш бу хәл. Аннары без башлыйбыз высаживать үсемлекләр, озеленять участоклары, билгеләргә мусорные бакый белән ограждениями. Барлык бу гамәлләр ярдәм итәр кызыксындыру һәм кешеләрне җәлеп итәргә, бу безнең өчен бик мөһим. Күбрәк булган саен, кешеләргә күбрәк файда өчен табигать. Узар вакыт, табигать чәчәк атачагына", һәм мин алмыйм әйтә: "кайчандыр мин дә приложила тырышлыгы иминлеге өчен әйләнә-тирә һәм сәламәтлек халкы планетабызның" ничек яхшы куюларын аңларга хәзер безнең задумка осуществилась. Күптән түгел вакыт дип саналды, кешеләр дә үзгәртергә мөмкин табигатьне. Әйе, бу шулай. Әмма беркем дә тыя алмый, миңа булышырга, эшләргә, аны яхшырак. Мин бик телим, ул үскәндә, шундый да матур, тулы тайн, башка тыгылу нинди дә булса инновацион системаларын. Табигать оживет, һәм барлык на свете булачак ликовать һәм сөенеп яшәү! Мин ышанам, хыяллар чынга аша!