В.каромазов "дзяльба кабанчыка". характеристика образа героя степана.

сцяпан у апавяданні віктара карамазава  — адзіны сын маці, і ў яга няма сваёй сям’і. у апавяданні «дзяльба кабанчыка расказваецца» пра адзіны эпізод: адзінокая маці забіла кабанчыка, і дзеці прыехалі да яе ў госці. дочкі думаюць толькі пра сябе і мараць ухапіць лепшы кавалак мяса. але ў маці ёсць малодшы сын сцяпан  — яго як раз і можна назваць добрым і душэўным чалавекам, у адрозненні ад яго сваякоў. ён лічыць, што ўсіх трэба паважаць. ён вяртаецца да маці, каб сказаць ёй тое, што ён у свой час не паспеў сказаць бацьку. вобраз сцяпана варты павагі!

Нібы рупны араты, выходжу я раніцай на дзядзінец, яшчэ як сам бог спіць, пад белым морам туману дрыжыць густы хвойнік на лагчыне. над рэчкай месяц бляднее. галавешкі начлежнага вогнішча яшчэ смаляцца пад сухім карчом. бярэзнік ахоплен чырвоным морам усходняй зарніцы. бароны началі крычаць і крыліцца над зялёнай елкай. кангошына смачна запахла, і ў вёсцы вароты заскрыпеліпасля бяссоннай начы, калі ў нейкай непрытомнай гарачцы мучыцца чалавек і, быццам калючыя шышкі, думы абхапілі яго сэрца,— вельмі прытомна дачакаць усходу жадаеш цеплаты яго і, пасылаючы на ўзгорку шчырую малітву дню, сісідаеш, як непатрэбныя атопкі, думы

  я видел, как она уходила, и как он долго смотрел ей вслед.ещё недавно мы вспоминали, что были с ним дружны и что при любой возможности старались увидеться друг с другом. когда он подошёл, я спросил, куда надо идти дальше.  он объяснил, что нам придётся уйти как можно скорее, и добавил, что даст нам немного еды в дорогу. я подумал, что пора уже двигаться, чтобы быть к вечеру там, где мы должны были встретиться. вчера он рассказывал, что люди свои жилища, и что скоро некому будет растить пшеницу, и что никто не знает, что нужно делать.нам сказали, что мы должны будем быть там, когда придут гости, чтобы открыть дверь, и чтобы принять верхнюю одежду. ему явно было больно, он задыхался, и сердце его бешено стучало, когда, наконец, приехала скорая.