Нужно написать письменный ответ на вопрос "чаму мы- людзі 21 века не страцілі цікаўнасці да твораў старажытнага фальклору-- легендаў і паданняў "

Мы, людзі 21 стагоддзя не страцілі цікавасць да старажытнага фальклору таму што, нам вельмі цікава даведацца, што было раней на нашай планеце. мне вельмі падабаецца чытаць даўні фальклор, ен захоплівае дух, вучыць аб розным, напрыклад пра дабро і зла і шмат іншых тэматык якія нас интересуют.легенды нам даведацца аб гістарычным падзея. таму я настойліва рэкамендую пачытаць розныя тэматыкі фальклору. перевод:   мы люди 21 века не утратили интерес к древнему фольклору потому что, нам интересно узнать что было раньше на нашей планете. мне нравится читать давний фольклор, он захватывает дух, учит о разном, например о добре и зла и много других тематик которые нас интересуют.легенды нам узнать о событие. поэтому я настоятельно рекомендую почитать разные тематики фольклора.

Нарадзіўся 26 лістапада 1930 года ў горадзе оршы віцебскай вобласці ў сям'і інтэлегентаў. у час вялікай айчыннай вайны быў у эвакуацыі ў пермскай вобласці, пасля ў арэнбургу. у 1944 вярнуўся ў оршу, атрымаў сярэднюю адукацыю. пасля заканчэння філалагічнага факультэта кіеўскага універсітэта імя т. р. шаўчэнкі настаўнічаў у вёсцы лесавічы тарашчанскага раёна кіеўскай вобласці (1954—1956), у оршы (1956—1958). скончыў вышэйшыя літаратурныя курсы (1960), вышэйшыя сцэнарныя курсы (1962) у маскве. свае першыя вершы уладзімір караткевіч апублікаваў у 1951 (аршанская раённая газета «ленінскі прызыў»). у 1955 верш «машэка» быў змешчаны ў часопісе «полымя». выйшлі зборнікі паэзіі «матчына душа» (1958), «вячэрнія ветразі» (вершы і паэма, 1960), «мая іліяда» (1969), «быў. ёсць. буду.» (вершы і паэмы, 1986). найбольш вядомы як празаік. аўтар зборнікаў апавяданняў і аповесцей «блакіт і золата дня» (1961), «чазенія» (1970), «вока тайфуна» (1974), «з вякоў мінулых» (1978), раманаў «каласы пад сярпом тваім» (1968), «хрыстос прызямліўся ў гародні» (1972), «нельга забыць» («леаніды не вернуцца да зямлі», 1982), «чорны замак альшанскі» (увайшлі аднайменны раман і аповесць «зброя»), (1983), аповесці «у снягах драмае вясна» (1989). для дзяцей выдаў «казкі» (1975) і нарыс «белавежская пушча» (1975). аўтар п'ес «млын на сініх вірах» (пастаўлена на тэлебачанні ў 1959), «званы віцебска» (1977, пастаўлена ў 1974), «кастусь каліноўскі» (1980, пастаўлена ў 1978), «калыска чатырох чараўніц» (1982), «маці ўрагану» (1985, пастаўлена ў 1988; аднайменны мастацкі фільм - 1990). у 1988 г. выйшаў зборнік п'ес «старыя беларускія хронікі». напісаў сцэнарыі кароткаметражных фільмаў «сведкі вечнасці» (1964), «памяць каменя» (1966), «будзь шчаслівай, рака» (1967), сцэнарыі мастацкіх фільмаў «хрыстос прызямліўся ў гародні» (1967), «чырвоны агат» (1973), «дзікае паляванне караля стаха» (1979), «чорны замак альшанскі» (1984). на тэлебачанні і радыё па яго творах пастаўлены шэраг спектаклей. па лібрэта караткевіча пастаўлена ў беларускім тэатры оперы і опера «сівая легенда» (1978), а паводле яго аповесці «дзікае паляванне караля стаха» - аднайменная опера (1989). уладзімір караткевіч выступаў таксама як публіцыст і крытык. напісаў нарыс «зямля пад белымі крыламі» (1977, першае выданне - на ўкраінскай мове, кіеў, 1972), эсэ «мсціслаў - мстиславль» (1985), эсэ, артыкулы пра ф. скарыну, т. шаўчэнку, лесю украінку, м. агінскага, я. купалу, м. багдановіча, м. шолахава, я. брыля, у. калесніка, м. лужаніна, р. барадуліна, в. зуёнка, а. наўроцкага, я. сіпакова. выйшлі выбраныя творы ў 2 тамах (1980) і збор твораў у 8 тамах (1987-1991). працаваў як перакладчык. на беларускую мову пераклаў драму м. карэма «у ноч зацьмення месяца» (пастаўлена ў 1972), аповесць э. гашпаравай «цяжка быць мустангам» (1981), паасобныя творы дж. байрана, а. міцкевіча, і. франка, я. судрабкална, б. мацкявічуса і інш. узнагароджаны ордэнам дружбы народаў. за раман «нельга забыць» у 1983 годзе прысуджана літаратурная прэмія імя івана мележа, a за раман «чорны замак альшанскі» ў 1984 годзе — дзяржаўная прэмія бсср імя якуба коласа (пасмяротна). чытаць цалкам:    

Каждый год мы с родителями любим ходить за грибами. и вот однажды ранним утром мы пошли в лес. не доходят до леса по дороге я видел много цветов, красивых деревьев и кустов. все краски природы говорили сами за себя, они были прекрасны. а перед входом в лес я увидел полянку с подберёзовиками, они как будто смотрели на меня и просили положить их в корзину. их было на той поляне много. чуть зайдя в лес я с родителями обнаружил, что там ещё больше грибов. а самое главное они все разные: подосиновики, подберёзовики, лисички, опята, боровики. каждый грибочек по своему прекрасен, одни кучкуются друг с другом, другие как будто выкладывают дорогу в глубь леса, к новым грибам и . а какие же красивые у грибов шляпы были, друг от друга отличаются. собирать их одно удовольствие. к обеду мы уже успели вернуться домой с полными руками. надышавшись свежим воздухом и на собиравши не покладая рук. сейчас жду опять такого времени, что бы выбраться в поход за грибами.