Нужно саочинение описание города сморгонь на языке

даведнік па вышэйшай матэматыцы,

  вывучыцца на слесара,

вызваліць ад займаемай пасады,

загадаць які-небудзь лік,

прывык да ўдзелу ў спаборніцтве,

сумаваць па сябрах, згодна з патрабаваннямі маралі,

прывычны   да холаду,

суддзя вырашыў справу на  карысць  заяўніка, прыняць меры распаўсюджвання грыпу, ехала ў надзеі на кароткую сустрэчу,

назіраць за дзіцем,

  недагледзець многіх памылак,

няўпэўненасць у сабе,

  смуткаваць па загінуўшых,

маці непакоіцца пра сына,

уздзейнічаць на слухача з дапамогай жывога слова,

  ухіляцца ад адказу, іцца пра тэрмін ад'езду,

устрымацца ад дыскусіі,

эпілог да оперы, у надзеі на хуткую сустрэчу, характарыстыка на вучня, спаборнічаць у спрыце і смеласці,   унаследаваць характар ад маці.

Было гэта даўным-даўно, калі галоўны яцвяжскі бог вырашыў паглядзець, як людзі жывуць і чым займаюцца. спусціўся ён з нябёс і пайшоў ад вёскі да вёскі ў абліччы старца-жабрака.пасля доўгіх гадоў вандравання, прыйшоў у адно паселішча, якое знаходзілася ў пушчы. яго жыхары, калі ўбачылі жабрака, пахаваліся і зачынілі свае хаты, каб не прыйшлося карміць і даваць прытулак чужому чалавеку.  вялікі гнеў ахапіў бога, і вырашыў ён сурова пакараць скупых і негасцінных жыхароў паселішча. і пераўтварыў ён тое месца, дзе жылі гэтыя людзі, у істае возера, якое захавалася да нашых дзён.  і пайшоў бог далей. праз некалькі вёрст, на высокім узгорку, убачыў ён старэнькую хатку, дзе жылі ізяслаў і багуміла. гэта былі набожныя, добрыя, сціплыя людзі. яны ветліва запрасілі незнаёмца ў хату і пачаставалі ад усяго сэрца той стравай, якую мелі.узрадаваўся бог і вырашыў аддзякаваць людзям. раніцай, калі яны прачнуліся,   не паверылі ўласным вачам. іх маленькая хатка пераўтварылася ў вялікі прыгожы палац. на стале стаялі розныя стравы на залатых талерках, а на гаспадарах была дарагая вопратка.голас бога: «вялікі дзякуй вам, ізяслаў і багуміла, за начлег, і ў знак маёй удзячнасці, я хачу падарыць вам гэты палац. жывіце доўга і шчасліва».вакол палаца сталі сяліцца людзі, якія прыязджалі з далёкіх краін. усе лічылі гэта месца благім. бог знік, а на гэтым месцы застаўся толькі камень з адбіткам яго рукі.з таго часу, хто да гэтага каменя дакранецца, той будзе жыць доўга ў шчасці і міры.а назва гэтага паселішча — свіслач.