Аднакараневыя словы да слова пралеска

Наверное нет таких слов(

Хлопчык ведаў, што зайца так, як птушаня ў гняздзе, не накрыеш. тут ужо трэба маладзецтва, небывалае здарэнне, - каб ён, такі імклівы, няўлоўны, ды апынуўся ў тваіх руках. але аднойчы такі цуд адбыўся. а што не з зайцам, а з маленькім зайчыкам, дык цуд ад гэтага быў ані крышку не меншы. іх тады, цэлы вывадак зайчанят, не проста знайшлі ў канюшыне, а выкасілі. як жа добра, што не падрэзалі касою! вялікія, хто касіў, кінулі косы і пачалі лавіць зайчанят, што сыпанулі ва ўсе бакі. і смешна так, як завадныя, і не вельмі хутка. цяжка сказаць, як гэта ён сам, той хлопчык, не дагнаў ніводнага. можа, таму, што хацеў палавіць усіх адразу. а аднаго яму далі. рука дарослага трымала зайчаня за вушкі, толькі пальцамі. а шарачок па-немаўлячы пацешна дрыгаў заднімі лапкамі, нібы ад радасці, нібы з усмешкай. хлопчыку сказалі, што зайца няможна браць за спіну, а толькі за вушы, і малы чалавек, з вялікай асцярожнасцю і трывогай, узяў малога зайца так, як трэба браць, адчуў у пальцах і цёплыя лапінкі вушэй, і дрыганне ножак, а потым, ужо без парады дарослых, палажыў яго ў шапку і, нібы ў гняздзе, панёс трушком ды подбегам дахаты

Вадзяной - ён з царства воды. але вады не крыштальнай чысціні. там, дзе вір, ды вір, ды рака з беражліва карчакамі - там ён і жыве. сям'я ў вадзянога ёсць. жонка - русалка, і дзетак нямала. пазабаўляцца вадзянік любіць ноччу. ўсплыве на паверхню ракі - і давай гарэзаваць. накшталт і дарослы ўжо, а далонькамі па рацэ пляскае, пырскаецца, ды рыб ганяе. ну чыста свавольнік! а, бывае, і такое выкіне - чалавечае аблічча прыме, і быццам бы, як усе. ды толькі дзе ні прысядзе - месца мокрым аказваецца .