Як звязаны паэтычныя творы з іншымі віі мастацтва (бел.лит.)

Паэзія вельмі цесна злучана з іншымі віі мастацтва. у гэтым можна пераканацца, прыпомніўшы, колькі вершаў было перакладзена на музыку, у выніку чаго з'явілася нямала выдатных песняў. таксама паэзія, узбуджаючы пачуцці тонкай натуры мастака,падахвочвае яго да напісання выдатных палотнаў. многія вершы нават кладуцца ў аснову кінастужак. некаторыя героі іх натхняюць танцорак, оперных спевакоў, акцёраў і іншых да стварэння персанажаў у сваім рамястве.

вера вярба

 

я не глытала па акопах дыму

і франтавых не ведала дарог.

калі я нарадзілася, радзіма,

ты святкавала свята перамог.

 

і не выццё варожых самалётаў,

  і не агонь , што пёк тваю зямлю, −

чаромху помню, як цвіла ля плота,

як падалі зярняты на раллю.

 

цябе, вясняная, я помню ў цвеце,

люблю з маленства, родная, люблю.

і за таго, каго няма на свеце,

хто ўсё аддаў за родную зямлю.

 

мае сябры ў жыцці дасхочу бралі

усё, чым навучаеш даражыць.

мы за цябе яшчэ не паміралі,

мы за цябе, радзіма, будзем жыць!

 

Кожная пара года асаблива прыгожая, але вясна, мне так здаецца, найпрыгажэйшая. з вясны быццам зараждаецца новае жыцця. рэчки вызваляюцца з-пад халоднага льду, што укрывау яе усю зиму. дрэвы прачынаюцца ад сну и распускаюць новыя лисця. птушки здалеку прылятаюць на родную зямлю и звонкими галасами прабуджаюць нават усю зямлю ад крэпкага сна. сонейка так сама прачынаецца и пачынае з новай силай асветливаць, саграваць усю зямлю. чалавек так сама становицца найвесялейшым, падаткавым. зимняя халодная пагода змяняецца на цеплую, ласкавую, вясеннюю. цяпер ужо людзи апранаюць больш легкае адзенне. нават увесь мир усю зиму чакау вясны, каб зноу адчуць цеплыню, ласкавасць, прыажосць роднай прыроды. вось за гюта я так кахаю вясну.