Аутарская пазиция верша слуцкия ткачыхи м багдановича

Ничего что я на напишу

Паміж дзейнікам і выказнікам  працяжнік ставіцца, калі: калі дзейнік стаіць перад выказнікам (прамы  парадак слоў). напрыклад:   прырода  — выдатны  сродак  узбагачэння пачуццяў чалавека.  умераная скорасць  — асноўная  ўмова бяспекі руху  ў  час дажджу; абодва галоўныя члены сказа выражаны інфінітывамі (часцей інфінітывамі з  залежнымі словамі):   языком  малоць  — не  дровы  калоць.  быць  сапраўдным сябрам  —  жыць  інтарэсамі сябра.  умець  — за  плячыма  не  насіць; адзін з галоўных членаў сказа выражаны назоўнікам, а другі інфінітывам:   абавязак  дзяжурнага  —  захоўваць  парадак у класе.  клапаціцца  пра захаванне прыроднай спадчыны роднага краю  —  абавязак  кожнага грамадзяніна.  любіцьсваю працу  — самае вялікае  шчасце  для чалавека; пры выказніку стаяць словы  гэта, вось, значыць:   розум  —  гэта  духоўная зброя чалавека. свая зямля  —  вось  што аснова. падарыць чалавеку кветкі  —  гэта значыць  выказаць яму шчырыя пачуцці павагі ці кахання; абодва галоўных членаў сказа выражаны колькаснымі лічэбнікамі або адзін з галоўных членаў выражаны назоўнікам, а другі — колькасным лічэбнікам (звычайна колькасны лічэбнік ужываецца ў спалучэнні з назоўнікам):   два ў  квадраце  —чатыры. мой  рост  —  сто восемдзесят сантыметраў.  адлегласць  паміж вёскамі  —  пятнаццаць кіламетраў.пяць месяцаў  —  тэрмін невялікі.  сярэдняя шчыльнасць  насельніцтва беларусі  —  каля пяцідзесяці чалавек на  квадратны кіламетр; выказнік выражаны фразеалагізмам:   лес  —  ні канца ні краю. ноч  —  хоць вока выкалі. хлопцы  —  вадой не  разліць; выказнік выражаны ўсечанай формай дзеяслова:   тут васька  —  шмыг  у  дзверы. раптам сабака  —  скок  у  кусты. паміж дзейнікам і выказнікам  працяжнік не ставіцца, калі: дзейнік стаіць пасля выказніка (адваротны парадак слоў, або інверсія). напрыклад:   доктар  мая мама.  дружбакімы  з  пецем.  разумніца  твая дачка; пры выказніку ёсць адмоўе  не:   адзін у  полі  не  воін. андрэй  не  гультай; пры выказніку ёсць параўнальныя злучнікі  як, нібы, быццам, што:   ірына  як  сястра мне. пупышкі на  дрэвах  быццаммаленькія птушаняты з  натапыраным пер’ем. мне лес  нібы  родны брат; пры выказніку ёсць не  дапасаваны да  яго член сказа або пабочнае слова ці часціца (стаяць перад выказнікам): дзяўчаты  ў  нас  красуні. капаць бульбу  вельмі  цяжкая праца. хлопцы,  відаць, вопытныя грыбнікі; дзейнік выражаны назоўнікам у назоўным склоне, а выказнік — прыметнікам або дзеепрыметнікам. напрыклад: 1. возера  глыбокае. 2. вада  празрыстая. 3. дзверы  зачынены; дзейнік выражаны назоўнікам у назоўным склоне, а выказнік — прыназоўнікава-іменным спалучэннем. напрыклад: андрэй тут  за  начальніка; калі адзін з  галоўных членаў сказа выражаны назоўнікам, а  другі  — займеннікам. напрыклад:   1. я  доктар. 2. гэты партфель  мой.

1.( характарыстыка машэку) галоўным героем паэмы “магіла льва”, напісанная янкам купалам з’яўляецца машэка. знаходзячыйся у беларусі горад магілёў быў назван дзеля яго.у пачатку паэмы мы бачым машэку станоўчым героем, ён не толькі ветлівы з людзьмі але і страраецца кожнаму з іх .ён з’яўляецца асілкам.у  машэкі у хуткім часе з’яўляецца яго першае каханне – наталька, якую ён моцна кахае з самага дзяцінства.пра яе ён часта бачыў салодкія сны.і наталька кахае машэку. праходзяць годы і маладыя вырашылі іцца. аднак каб справіць вяселле у іх не было грошаў. і наталька адпраўляе машэку у заработкі.машэка паслухаў каханую і паехаў зарабляць грошы.аднак за гэты час, пакуль машэка зарабляў грошы на вяселле, яго нявеста паспела найсці сабе прытулак і высці замуж за паніча. машэка дужа растроіўся гэтай падзеяй і вырашыў жыць у лясу. у хуткім часе машэка адзічаў, стаў злым. людзі каторыя ішлі міма яго яму былі не дападобы і ён забіваў іх. у канцы паэмы машэка сустрэнецца з наталькай і забярэ яе к сабе у лес. але ёй не падабаецца цяперашняе яе жыллё і яна вырашае забіць злога разбойніка машэку.і яна гэта зрабіла. сяляне пахаранілі машэку, аднак слязінкі па ім ніхто не пусціў. месца захаранення маэкі назвалі магілай льва. 2( характарыстыка наталькі і машэку) у пачатку верша “магіла льва” мы бачым прыгожае каханне наталькі і машэкі. у хуткім часе іх зносіны даходзяць да жаніцьбы. аднак каб справіць вяселле, у маладых няма грошаў. і тады наталька адпраўляе сваё каханага у зарабаткі, каб той зарабіў грошы і яны ажаніліся. паслухаў машэка сваю натальку, адправіўся здабываць грошы. а тая за той час пакуль каханы зарабляў грошы, сустрэла паніча і перашла да яго жыць. вярнуўшыся з зарабаткаў, навіна пра тое, што наталька выйшла замуж за другога,збянтэжыла машэку. ён зразумеў, што яму не трэба заставацца сярод народу і вырашыў пайсці жыць у лес. доўгі час успамінаў машэка натальку, часта бачыў яе у сваіх снах.адзічаў зусім і стаў злосным разбойнікам. ён пачаў забіваць людзей. аднойчы машэка сустрэўся з наталькай у лясу і вельмі абрадаваўся. ён забраў каханую да сябе, аднак тая стала баяцца злыдня-разбойніка і ў адзін час схапіла нож і зарэзала яго.вось і тут так атрымалася як у народнай прымаўцы, што ад кахання да нянавісці адзін крок.