Нататка на тему "каго можна назваць сапраудным сябрам? "

Усім людзям патрэбны сябры. чалавек не можа быць адзін. сапраўдны сябар заўсёды дапаможа, ратуе з бяды ці проста пасаветуе выхад са складанай сітуацыі. я лічу, што сапраўдным сябрам можна назваць не кожнага чалавека. павінна прайсці шмат гадоў, каб зразумець: гэта ён. у сяброў павінны быць агульныя інтэрэсы, каб сяброўства хутка не знікла. гэтыя два чалавекі – сябры, а гэта значыць, што яны адказны друг за друга. сябар – гэта той, каму можна патэлефанаваць у любую гадзіну і ён не адкажа паразмаўляць з табой, выслухае цябе, супакоіць. сёння шмат моладзі называюць сваіх знаёмых лепшмі сябрамі, але я ўпэўнен(а), што калі ў іх нешта здарыцца, то іх "лепшыя сябры" зачыняць перад імі дзверы. канешне, часта людзі памыляюцца ў сваім выбары, але хто не памыляецца? такім чынам, трэба не только шукаць добрага сябра, але і самім быць такім. калі чалавек паводзіць сябе дрэнна, не вырашыць праблемы сябра, то рана ці позна гэтае сяброўства скончыцца. я , каб ва усіх былі добрыя сябры і каб вы самі былі добрымі, сапраўднымі сябрямі!

Если что сочинение на тему шыншыла: шыншыла - гэта пацешны звярок. яго продкі з паўднёвай амерыкі. а густая поўсць нагадвае, што жылі гэтыя «бабулі» і «дзядулі» сучасных шыншыл ў паўночных раёнах на высакагор'е. зараз гэта невялікае жывёла, можна сустрэць у кожнай краіне, ва ўсіх яе кутках. яно з'яўляецца жыхаром заапаркаў, ды і як хатніх гадаванцаў шыншылы заводзяць нярэдка. ёсць два віды гэтых жывёл: малая даўгахвостая і цыбаценькая. шыншылы не растуць больш за сорак сантыметраў у даўжыню, праўда іх хвосцік можа быць досыць доўгім, амаль пятнаццаць сантыметраў. але пры гэтым звярок не важыць больш кілаграма. гэта жывёла з-за сваёй шчыльнай густой кажушкі нагадвае шарык, настолькі ён кругленькі. і вушкі, і галоўка, і вочкі ў шыншылы таксама круглявай формы. жывёла мае шэраг асаблівасцяў. напрыклад, яно бачыць у цемры. а вушная ракавіна сканструяваная так, што ў ёй ёсць перапонка, якая ў патрэбны момант перакрывае вуха, каб не пранікаў пясок, у якім яно так любіць «купацца». а яшчэ ў шыншыл вельмі цікава уладкованы шкілет, за кошт чаго звярок пранікае ў любыя, нават маленькія і вузкія адтуліны. заднія ягоныя рукі даўжэй перадпакояў, дзякуючы ім ён можа высока скакаць.

Уасноўным, паэзія гэта верш. але часта пад гэтым тэрмінам разумеецца ўсё прыгожае, што нас акружае, што нас натхняе на подзвігі і надае нам мудрасці. складана было б прадставіць творчасць такіх вялікіх дзеячаў літаратуры, як пушкін, для якога вершаваны памер і рыфмаваныя радкі служылі выразам ўласных эмоцый, выхаду сваёй дзікай энергіі пачуццяў і незвычайнага ўспрымання рэальнасці. а маякоўскі, для якога паэзія стала «дырыжорскай» палачкай у «аркестры» духу чалавечага, зазываючы іх на подзвігі і паказваючы ім рэальнасць. яшчэ і ўкраінскія паэты шанавалі рыфмаваныя радкі, выказваючы свае думкі, схаваным сэнсам паказваючы людзям сапраўдныя твары тых, каму яны так слепа і свята верылі. гэта і шаўчэнка, і катлярэўскі, і многія іншыя, якія, "узброіўшыся" словам, неслі ў чалавечыя душы і сэрцы свет і свята, паказвалі жорсткасць рэальнасці і бязмежную фантазію чалавечага розуму.