Отгадать загадки: 1) спяшаецца як на , стараецца нясе цяжар, не скардзицца, што цяжка, маленькая

Самое главное это ответ мурашка

Ответ загадки: мурашка)

Усадзе на дарожцы скакалі маладыя верабейкі.а стары верабей сеў высока на галінцы дрэва і пільна глядзіць, ці не пакажацца дзе драпежная птушка.ляціць па задворках ястраб-разбойнік. ён люты вораг дробнай птушкі. ляціць ястраб ціха, без шуму.але стары верабей заўважыў злыдня і сочыць за ім.ястраб бліжэй і бліжэй.адгукаліся гучна і трывожна верабей, і ўсё воробьята разам схаваліся ў кусты.ўсё сціхла.толькі верабей-гадзінны сядзіць на галінцы. не варушыцца, вачэй з ястраба ня спускае.заўважыў ястраб старога вераб'я, узмахнуў крыламі, расправіў кіпцюры і стралой спусціўся ўніз.а верабей каменем упаў у кусты.ястраб ні з чым і застаўся.азіраецца ён вакол. зло ўзяло драпежніка. агнём гараць яго жоўтыя вочы.страпянуўся разбойнік і паляцеў далей. зноў сеў верабей на той жа галінцы. сядзіць і весела цвіркалі. з шумам высыпалі з кустоў воробьята, скачуць па дарожцы

Мая радзіма — беларусь. гэта краіна — адна з самых прыгажэйшых у свеце. беларусь размешчана ў лясной зоне. лясы займаюць вялікую частку маёй краіны. а колькі ў беларусі рэк і азёр! больш за ўсё іх у паўночнай частцы. на поўдні маёй краіны размяшчаюцца . разнастайны раслінны і жывёльны свет нашай краіны ўражвае сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю. у нас жыве птушка, якая з'яўляецца сімвалам беларусі, — гэта бусел. нашу краіну так і называюць — «зямля пад белымі крыламі».      прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся вядомымі пісьменнікамі — янкай купалай, якубам коласам, уладзімірам караткевічам, нілам гілевічам і  іншымі. уладзімір караткевіч у вершы «бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю радзіму, нашу беларусь.      я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я нарадзіўся тут. прыгожа сказаў пра беларусь паэт п. броўка, апісваючы нашу зямлю.       зямля беларусі! ты ў граях-вяснянках,        ты ў звоне вясёлак, ты ў гуслях вятроў,        ты песня сама ад крыніц да заранкі,        ад зорак паўночных да сіняга ранку,        ты наша паэма з бурштынавых слоў