Цитатная характеристика дулейбы

Такім чынам, мы знаходзімся на месцы дзіўнага падзеі! учора, дземін дзмітрый сяргеевіч сутыкнуўся з нешта незвычайным! гэта нешта – лятаючая талерка! пакуль невядома з якой яна планеты і чаго хочуць яе насельнікі на зямлі! сення мы сустрэліся з відавочцам падзей і хочам задаць яму некалькі пытанняў. - добры дзень. зміцер, што вы можаце сказаць з нагоды гэтай знамянальнай падзеі, якая здарылася ўчора? - добры дзень, ведаеце, я проста не мог паверыць у гэта, то што лятаючая талерка прыляцела да нас! я бачыў істот, якія выйшлі з гэтай талеркі. - на што яны былі падобныя? ! - яны падобныя на робатаў тэрмінатараў. - чаму вы так вырашылі? - вось паглядзіце, бачыце след, які пакінула гэта істота? на зямлі выразна бачны адбітак ягонай ступні, але ен не падобны на наш з вамі след. тут можна выразна разгледзець асобныя адбіткі металічных дэталяў. акрамя таго, я чуў гук механізмаў. - якога памеру былі гэтыя істоты? - яны былі нестандартнага памеру, прыкладна метра два ці тры! - апішыце, калі ласка, лятаючую талерку. - яна была прыгожая, з вялікай колькасцю рознакаляровых лямпачак светящих на версе і ўнізе талеркі. так як асаблівых прыме не запомніў і не магу дакладна апісаць лятаючую талерку, але ў памяці засталося, як вялікая дзверы адчыніліся і адтуль спачатку выплыла легкая смуга, але мяне ўразіла тое, што яна не падымалася вышэй за ўзровень асфальту. а потым яна акружыла мяне з маей машынай. затым адтуль выйшлі гэтыя терминаторы. далей, я нічога не памятаю. - вялікае вам дзякуй за кароткі, але вельмі цікавы аповяд аб іншапланетных істот. з вамі была цэцылія незвычайных ў праграме « дзіўныя падзеі».

восень - сумная і тужлівая пара года. увосень раз-пораз неба зацягвае цяжкімі цёмнымі хмарамі і ідзе дождж. пад нагамі лужыны і бруд, кроплі сякуць твар, нібы ў яго іголкі ўтыкаюць. дрэвы губляюць свае лісце, вецер падхоплівае яго, нясе кудысьці. а галінкі застаюцца голымі і дрыжаць ад ветру. вецер становіцца ўсё больш пранізлівым. ўжо не выйдзеш на вуліцу ў тонкай куртачцы, даводзіцца захутвацца ўсё цяплей і цяплей. спачатку радуе хаця б тое, што ў лесе пачынаюць расці грыбы. люблю я паблукаць па лесе, збіраючы то тут, то там баравікі, чырвонагаловікі, падбярозавікі, лісічкі, маслякі, махавікі, вышукваючы іх сярод рознакаляровага лісця. але потым і гэтая радасць канчаецца. у канцы кастрычніка ўжо ні аднаго грыба ў лесе не знойдзеш. а потым ідзе першы снег. яшчэ недастаткова холадна, таму ён адразу растае, ператвараючыся ў бруд. у такое надвор'е не хочацца нікуды ісці. хочацца сядзець дома пад з кубкам гарачае кавы. я не вельмі люблю восень. добра, што хутка яна скончыцца, саступіўшы месца зіме.