Сачыненне-разважанне " ци патрэбна книга у век тэлебачыння и кап'ютара"(с эпиграфом)

                                                                  творца кнігі - аўтар, творца яе лёсу - народ.                                                                                                                           віктар гюго тэлебачэнне і камп'ютар вашлі ў наша жыццё вельмі трывала. мы карыстуемся імі кожны дзень і не ўяўляем наша жыццё без гэтых цудаў тэхнікі. тэлебачэнне нам пазбавіцца ад нуды, а камп'ютар дае нам магчымасць увайсці ў міравую павуціну - інтэрнэт. але кніга заўсёды чалавеку, яна давала яму савет ў складаную хвіліну, таксама правесці час добра, без нуды. ці патрэбна кніга ў век тэлебачання і камп'ютара? кожны адкажа на гэтае пытанне  па-рознаму, але камп'ютары, тэлевізары - гэта тэхніка, яна ў любы момант можа зламацца, а кніга заўсёды будзе побач.

Навуковы стыль[правіць | правіць зыходнік] асноўны артыкул: навуковы стыль навуковы стыль — гэта стыль навуковых ў. сфера выкарыстання гэтага стылю — навука і навуковыя часопісы, адрасатамі тэкставых ў могуць выступаць навукоўцы, будучыя спецыялісты, вучні, проста любы чалавек, які цікавіцца той ці іншай навуковай вобласцю; ж аўтарамі тэкстаў дадзенага стылю з'яўляюцца навукоўцы, спецыялісты ў сваей вобласці. мэтай стылю можна назваць апісанне законаў, выяўленне заканамернасцяў, апісанне адкрыццяў, навучанне і т. п. асноўная яго функцыя — інфармацыі, а таксама доказы яе праўдзівасці. для яго характэрна наяўнасць малых тэрмінаў, общенаучных слоў, абстрактнай лексікі, у ім пераважае назоўнік, нямала адцягненых і рэчыўных назоўнікаў. навуковы стыль існуе пераважна ў пісьмовай маналагічнага маўлення. яго жанры — навуковая артыкул, вучэбная літаратура, манаграфіі, школьнае сачыненне і г. д. стылявымі рысамі гэтага стылю з'яўляюцца падкрэсленая лагічнасць, доказнасць, дакладнасць (адназначнасць).

Аповесць «жураўліны крык» в. быкаў напісаў у 1959 годзе. гэта аповесць пра вайну. быкаву заўсёды важна, каб чытач адчуў па магчымасці ўсё, што перажывалі салдаты і камандзіры ў чаканні блізкага бою, перад тварам смерці. шэсць чалавек пакінуты прыкрываць адступленне батальёна на пераездзе ў першыя, самыя трывожныя дні і гадзіны вайны. яны засталіся па загаду і абавязку, хоць кожная жылка трымціць. кожны з байцоў па-свойму перажывае экстрэмальныя ўмовы. героі трымаюцца па-рознаму. аўсееў прывык разважаць, рэвізаваць і знаходзіць самае правільнае з усіх магчымых рашэнняў. такую звычку ён набыў даўно, яшчэ ў школе. за год да вайны аўсееў стаў курсантам ваеннага вучылішча. але з першых дзён яму там не . праўда, тыя нягоды хутка скончыліся. калі пачалася вайна, яго ў ліку вялікай групы курсантаў адклікалі з вучылішча і з маршавай ротай накіравалі на фронт. аўсееў спачатку ажно ўзрадаваўся, але ў першым баі яго аглушыла страляніна, асляпіла страхам блізкае смерці, апаліла болем няўдачы і разгрому. дагэтуль яму так-сяк шанцавала, але, здаецца, прыйшоў канец яго ўдачам. аўсееў вельмі непакоіўся за заўтрашні дзень, чула яго сэрца — будзе непапраўнае ліха, і ўсё думалася, што зрабіць, каб як абмінуць пагібель. глечык — нясмелы і маўклівы хлопец, зважлівы да старэйшых. ён ніколі не адкрываў сваіх пакутаў, усё слухаў другіх, думаючы, што яго гора — не гора. праўда, ад таго не было лягчэй, і ўсё чарнела ўнутры ад непазбыўнага болю мінулага. ён не хацеў дараваць сваёй маці. пасля таго, як бацьку забіла токам, яна на нейкае свята запрасіла да іх у госці аднаго чалавека. глечыку гэта не . праз нейкі час маці выйшла замуж. але пачалася вайна, і маці з настачкай зноў засталіся адны. хлопец разумеў, што трэба ратаваць сям’ю ад той навалы, якая няспынна кацілася на ўсход, але былая крыўда не давала яшчэ забыцца на яе. свіст — вясёлы і добры чалавек, які можа ўзняць) настрой. да вайны ён сядзеў у турме, а потым добра ахвотнікам пайшоў у чырвоную армію. свіст не быў злапамятны, як пшанічны. карпенка паходзіў з простага люду. вялікая айчынная вайна была не першай у яго жыцці. ранейі прыйшлося ваяваць з фінамі. героі быкава розныя, але смерць аб'яднала іх усіх. адзін за адным гінуць і вучоны-інтэлігент фішар, і здаравяка карпенка, і бесклапотны свіст. забілі нават тых, шго спрабавалі абхітрыць і таварышаў, і самую смерць — аўсеева і пшанічнага. самым апошнім загінуў глечык. васіль быкаў імкнуўся, каб чытачы ярка ўявілі трагізм ваенных падзей, сведкам якіх ён быў, адчулі боль стратаў, бязлітаснасць і тугу смерці.