Пад навесам даху нашага дому было ластаўчына гняздо, злепленае з глею, прынесенага ў дзюбах з берага маленькага капанага стаўка. яно вісела рукавіцай і, калі вылупіліся птушаняты, стала паціхеньку пішчаць. калі птушаняты падраслі, то адзін з іх, самы моцны і абжорысты, пачаў высоўвацца з цёмнае адтуліны. рот у яго з жоўтым абадочкам здаваўся непемерна вялікім. галава птушаняці была афарбаваная ў чорны колер, а на грудцы з'явіўся цёмна-карычневы фартушок. птушаня здавалася нават большым за сваіх бацькоў, якія няспынна насілі яму ўсялякіх казюрак. ішоў час, і настаў дзень, калі я ўбачыў у небе над нашым дахам пяць ластавак. яны лёталі ў зружавелым вячэрнім паветры. я заўважыў, што дзве з іх лётаюць больш жвава і лёгка, чым тры астатнія. ластаўкі-бацькі вучылі лётаць сваіх птушанят. увосень ластаўкі зніклі, і наш дом як быццам нешта страціў.
чухловина209
25.05.2021
1.песня - вяликая сила.2.тры гады - вялики час у чалавечым веку. 3. пешы коннаму не таварыш. 4. хата як шклянка. 5. сказаць и пачуць - гэты шчасце бадай. 6. багушэвич - бястрашны заступник и абаронца прыгнечанага працоунага чалавека и абяздоленага народа. 7. а чалавек вы, мяркуючы па усим, близки да мастацтва. 8. мова зямли - памятка .9. я новая прад яваю вясны. 10. кажа ,дарэчы, што зубр - гэты лясны великан. 11. воран касцей не занясе недасягальна далёка. 12. гарачая галава - палки,гарачы чалавек.