Кароткая вясновая ноч канчалася, але неба на усходнем баку, затягнутае хмарками, было цеплае, панурае. то сонца выблисне, то дожджык заимжыць, кожны правду знае ды не кожны яе любиць. у хвойных лясах густа рос верас и зелянеу ягадник. што вам трэба ад мяне и хто вы такия? маци паставила вячэру на стол и сама села побач. исправьте ошибки и расставьте правильно знаки препинания! !

Кароткая вясновая ноч канчалася, але неба на ўсходнем баку, затягнутае хмаркамі, было цеплае, панурае. то сонца выблісне, то дожджык заімжыць, кожны праўду ведае,  ды не кожны яе любіць. у хвойных лясах густа рос верас и зелянеў ягаднік. што вам трэба ад мяне и хто вы такія? маці паставила вячэру на стол и сама села побач.

Брэсцкая крэпасць была пабудавана ў 30-я – пачатку 40-х гадоў xix стагоддзя каля перакрыжавання рэк заходні буг і мухавец на месцы старога брэста.кампазіцыйны цэнтр ансамбля – манумент «мужнасць», пагрудная скульптура воіна вышынёй 33,5 м, на адваротным баку якой размешчаны рэльефныя кампазіцыі, якія расказваюць пра асобныя эпізоды гераічнай абароны крэпасці.гэта адно з тых мясцін, якое варта наведаць у беларусі, і самая буйная славутая турыстычная мясціна ў горадзе брэсце.пасля вайны крэпасць не была поўнасцю адноўлена. на яе тэрыторыі для ўвекавечання подзвігу абаронцаў у 1969–71 гг. створаны мемарыяльны комплекс.архітэктурна-скульптурны ансамбль мемарыяла ўключае ў сябе галоўны манумент «мужнасць», штык-абеліск, скульптурную кампазіцыю «смага», плошчу цырыманіялаў, 3 рады мемарыяльных пліт з пахаваннямі загінуўшых, руіны і ўцалелыя збудаванні крэпасці, музей. мемарыял пачынаецца з манументальнага галоўнага ўваходу ў выглядзе вялізнай зоркі, прарэзанай у бетонным блоку. тут гучыць песня а.аляксандрава «свяшчэнная вайна» і ўрадавае аб нападзе на савецкі саюз войскаў нямецка-фашысцкай германіі.

Адным летнім днём мы з бацькамі гулялі па лесе і выпадкова выйшлі да паляны, якую ніколі раней не бачылі, хоць у гэты лес мы ходзім даволі часта.  паляна ўразіла нас сваёй прыгажосцю. дзень выдаўся сонечны, і яна была ўся залітая святлом. у промнях сонца дрэвы і кусты на паляне здаваліся смарагдавымі. трава была невысокая, але вельмі мяккая, амаль без шышак і ігліцы. мне адразу захацелася разуцца і прабегчыся па ёй басанож. у зеляніне травы віднелiся нейкія дробныя кветачкі. не , як яны называліся, але глядзеліся яны даволі міла.  мы стаялі пасярод паляны і не маглі налюбавацца. раптам на елцы мяне мільганула нешта рыжае. я адразу здагадаўся, што гэта была вавёрка. праз хвіліну я ўбачыў яе на галінцы з другога боку, яна грызла велізарную шышку. у той жа час тата заўважыў дзятла на асіне. паляна нібы чароўным чынам вабiла лясных насельнікаў.  ўдосталь налюбаваўшыся чысцінёй і свежасцю лясной палянкі, мы накіраваліся дадому. па дарозе мы яшчэ доўга абмяркоўвалі, якую прыгажосць толькі што бачылі, i вырашылi, і што трэба часцей прыходзіць у гэта цудоўнае месца.