Нужно рассказ на белоруском языке про собаку

Аднойчы іграў андрэй на вуліцы. дзень быў сонечны, і яму здавалася, што сёння здарыцца нешта ці раптам хлопчык ўбачыў сабаку. ён быў маленькі, пушысты і вельмі добры. андрэй любіў сабак, і гэты так глянуў яму ў вочы, што хлопец вырашыў забраць жывёлу да дому. ён паклікаў сабаку да сябе, і ён пабяжаў, аблізаў вушы і вусны андрэйкі.  дома бацькі здзівіліся новаму члену сям'і, але не сталі выганяць сабаку, бо мы адказны за тых, каго прыручылі! сям'я пакарміла сабаку, і людзі назвалі яго рэксам. хлопчык кожны дзень гуляе з рэксам і ходзіць з ім на прагулку.

сцяпан у апавяданні віктара карамазава  — адзіны сын маці, і ў яга няма сваёй сям’і. у апавяданні «дзяльба кабанчыка расказваецца» пра адзіны эпізод: адзінокая маці забіла кабанчыка, і дзеці прыехалі да яе ў госці. дочкі думаюць толькі пра сябе і мараць ухапіць лепшы кавалак мяса. але ў маці ёсць малодшы сын сцяпан  — яго як раз і можна назваць добрым і душэўным чалавекам, у адрозненні ад яго сваякоў. ён лічыць, што ўсіх трэба паважаць. ён вяртаецца да маці, каб сказаць ёй тое, што ён у свой час не паспеў сказаць бацьку. вобраз сцяпана варты павагі!

1)  найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата,   на якую ён бывае несправядліва асуджаны.2)  богша спадзяваўся, што натрапіцца патрэбная сцежка, і  шыбаваў напрасткі.3)  сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі.4)  у густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары. 5)  свіцязь купае сонца ў сваёй купелі, узіраецца, усміхаючыся, у вячыстыя карункі дрэў, якія шырокім, багата вышытым поясам атуляюць яго, лашчацца да яго.