Падрыхтуйце невяликая выказванне на тэму "чаму сябры не павинны сварыцца" языке

чаму сябры не павінны сварыцца?

сяброўства не нараджаецца проста так, яго не знойдзеш адмыслова і не купіш за грошы. сябрамі становяцца на працягу доўгага часу праз выпрабаванні, дапамогу адзін аднаму, шчырасць у стасунках. калі называеш іншага чалавека сябрам, то гэта азначае, што яму ты верыш, любіш яго і гатовы бараніць і прыйсці на дапамогу ў любую хвіліну.

спрэчкі і абмеркаванні паміж сябрамі дапушчальныя. бо ўсе на свеце розныя людзі і могуць мець розныя думкі, погляды на рэчаіснасць. бывае сяброўства паміж людзьмі з і характарамі, розных меркаванняў. тым не менш, сапраўдныя сябры не могуць пасварыцца ўшчэнт, паміж імі не павінна ўзнікаць варожасці. мы можам паспрачацца, але ўсё роўна застаецца галоўнае – упэўненасць у сяброўстве. сябры не павінны сварыцца да крыўды. бо крыўда ад блізкага чалавека заўсёды вельмі . каб не спрычыняць болю, сябрам лепш не даводзіць спрэчкі да сваркі.

у такіх выпадках варта задаць сабе пытанне, што найважней: ці перамога ў гэтай канкрэтнай спрэчцы, ці сяброўства назаўжды з гэтым канкрэтным чалавекам? сапраўдны сябар заўсёды абірае чалавека. і ў гэтым разе двум асобам будзе прасцей прыйсці да кампрамісу і захаваць добрыя, шчырыя адносіны. 

сяброў трэба шанаваць. калі ўжо сталі сябрамі, то берагчы і бараніць трэба адзін аднаго ў любой сітуацыі. без сяброў чалавеку не пражыць, у адзіноце мы не шмат на што здольныя.

Вопрос «Легко ли быть молодым?» был вынесен для широкой общественной дискуссии мая 2014 года. Организаторами экспертного обсуждения совместно выступили аналитическая группа «Кипр», представительство Фонда им. Фридриха Эберта в Казахстане и Центр Центрально-азиатских исследований при университете КИМЭП.

Эмоциональные дебаты молодых и взрослых, полярные позиции, столкновение взглядов и поколений в поисках ответа на вопрос «Легко ли быть молодым?» высветили множество интересных фактов.

Объяснение:

хз правильно или нет

Объяснение:

Цiхан Пратасаiцкi i Iван Лiпскi -- людзi духоуна аблiнава ныя. Яны нецiкавыя i як чалавечыя iндывiдуальнасцi. У iх характарыстыках падкрэслена адно: яны упарта трымаюцца за шляхецтва, нават ставяць пад пагрозу шчасце сваiх дзяцей Грышкi i Марысi. Больш разнабакова паказаны Харытон Куторга. Гэта бывалы, нават "пiсьменны чалавек". Ён не паузбалены пачуцця гумару, досцiпу. Куторга выдае сябе за чалавека свецкага з далiкатнымi манерамi. Ён пры сустрэчы з жанчынамi цалуе iм ручкi, умее спяваць любоуныя рамансы, хiтрэйшы за астатнiх. Маючы 60-i гадовы, ён сватаецца да 17-гадовай Марысi, згаджаецца нават "крыва прысягнуць” супраць Лiпскага, каб Пратасавiцкiя аддалi за яго дачку. Але стары залетнiк трапляе у недарэчнае становiшча. Яго заляцаннi з пагардай адхiляе Марыся.