Как пишется слова девятого по языку

якім і паўлінка раяцца, што рабіць, каб бацькі дзяўчыны далі дазвол на шлюб. стары крыніцкі не любіць настаўніка і не жадае мець зяця з мужыкоў. якім прапаноўвае ўцячы і абвянчацца цішком: «бацькі спачатку пазлуюць,

пазлуюць трохі і адпусцяцца, — , бацькоўскае сэрца». паўлінка баіцца. ўляюцца, што заўтра пасля вечарынкі самы раз здзейсніць задуманае. якім дае дзяўчыне свой фотаздымак. паўлінка хавае яго за абраз, калі настаўнік пакідае хату.

вяртаюцца з кірмашу п'янаваты крыніцкі з жонкай. альжбета пытаецца, з кім ён начаставаўся. муж адказвае, што з зяцем, панам быкоўскім. альжбеце «зяць» не падабаецца. дачка заяўляе, што пойдзе замуж толькі за якіма сароку. бацька злуе і сварыцца.

у хату ўвальваецца п'яны пранцысь пустарэвіч з жонкай. крыніцкі скардзіцца на дачку, што «спуталася з бязбожнікам, і хоць ты ёй вар на галаву лі».

паўлінка расказвае агаце пра сваю бяду. старая кабета раіць слухаць бацьку і маці, хваліць якіма. дзяўчына палохае агату, што павесіцца, калі яе разлучаць з каханым.

высвятляецца, што пустарэвіч дрэнна прывязаў кабылу і яна ўцякла. агата з крыкам гоніць пустарэвіча ў.

крыніцкі загадвае паўлінцы заўтра «злавіць зяця, аб якім ён ёй сягоння гаварыў». дастае з-за абраза куплены на кірмашы каляндар, а разам з ім — фотакартку якіма сарокі. паўлінка хоча забраць здымак, бацька не аддае.

вяртаюцца пустарэвічы, знайшоўшы кабылу прывязанай пад паветкай. усе фотакартку, потым крыніцкі рве яе. пранцысь прапануе выпіць хаўтурнага. паўлінка са словамі «па кабыле сваёй пі хаўтурнага, а не па чалавеку, якога і падноскаў не варты! » вырывае з рук пляшку і б'е яе. усе здзіўлены.

Князь Вячка паўстае перад намі мужным абаронцам сваёй зямлі, непрымірымым ворагам крыжакаў. Яго любіць народ, і сам князь ганарыцца тым, што належыць да моцнага духам, унікальнага народу.

Князь Вячка – галоўны герой аповесці, яму супрацьпастаўляецца князь Уладзімір, які думае толькі пра тое, як захаваць уладу, але не пра тое, каб выратаваць землі ад нападу. Для князя Вячкі, наадварот, галоўнае – гэта незалежнасць і воля.

Вячка паказваецца таксама добрым бацькам, якога жыццё заставіла прымаць цяжкае рашэнне, калі ягоная дачка трапіла ў палон. Мы бачым бацьку, якога разрываюць душэўныя пакуты, і князя, які адчувае адказнасць за сваю краіну.

Князь Вячка паўстае вельмі цэласным станоўчым героем, сумленным, смелым, самаахвярным. Ён здольны дастойна вырашаць палітычныя пытанні, выдатна вядзе вайсковую справу. І нават калі ён сам трапляе ў палон, то бліскуча разлічвае і выконвае план свайго вызваленне. Князю адпавядае і ягоная дружына – таксама таленавітыя і смелыя ваякі.

Нават калі князь Вячка загінуў, аўтар здолеў паказаць нам, што смерць князя не азначае скоранасць. Яго нязломны дух працягвае жыць у народзе. Гэта сімвалізуе ягоны меч, меч князя Вячкі, што выносіць Якаў Палачанін, паплечнік і верны сябра князя.