Характарыстыка сцяпана з апавядання дзяльба кабанчыка, )

Сцяпан любиць и шкадуе маци, не забывае пра бацьку, спагадливы, ,чулы, клапатливы, цэниць матчыну працу. 

Не народны пясняр, а купала ў ляўках. і сёння, хоць прайшло ужо нямала часу, хоць сёе-тое ў краяведзенне змянілася, нельга не захапляцца рэдкімі па прыгажосці мясцінамі абапал дняпра паміж вёскай ляўкі і старажытным копысем. здаецца, само натхненне кіравала стыхіяй, калі ўзнімала яна гэтыя берагавыя кручы, зарослыя на схілах арэшніка, гэтыя дзівосныя яры, шумлівыя лясы і неабсяжныя далі правабярэжжа, на якія ў веснавое разводдзе выходзіць дняпро, і ператвараецца ў сапраўднае мора. ведаешь, калі тут прыгажей: у зімку , у вясну , ці улетку, але лепш за ўсё тут у восень, калі да красы прыроднай далучаецца прыгажосць чалавечай працы, калі звон кранутых золатам лясоў зліваецца з песняй жніва і пачынаецца свята ўраджаю.інавіта у гэты час, можна найлепш зразумець і глыбей адчуць, чаму янка купала, апынуўшыся ў творчай камандзіроўцы, захапіўся гэтымі мясцінамі і хутка зноў вярнуўся сюды, каб збудаваць непадалёк ад ляўкоў хату, і штогод прыязжаў туды, і заставаўся на ўсё лета. вялікай літаратурнай спадчыні янкі купалы творы, напісанныя ў ляўках, займаюць значнае і асаблівае месца. яны прасягнуты сонечным ,жыццесцвярдажальным, аптымістычным настроем, шчырай радасцю за чалавека. толькі ў чэрвене тысяча дзевяцьсот трыццать пятага года, калі купала ўпершыню прыехаў у ляўкі на працяглы адпачынак, ён напісаў каля двух дзясяткаў вершаў, якія ўвайшлі ў залаты фонд яго творчай спадчыны: ''сыны'', ''госці'', ''вечарынка''', "алеся", "хлопчык і лётчык" і інш. не менш плённымі для паэта былі ліпень і жнівень таго ж года. паэт перажываў незвычайны творчы ўздым., напісаныя народным паэтам у ляўках своеасаблівы яшчэ і таму, што пісаліся яны амаль кожны раз пасля калгаснага сходу або сустрэч с калгаснікамі ў полі, на таку, у сялянскай хаце. кожны факт звычайнага сялянскага жыцця янка купала змог убачыць і асэнсаваць як з'яву гістарычнага значэння , як факт нараджэння новага, ні кому на свеце да гэтага невядомага чалавека., натхнёным быў той час, праведзёны паэтам у ляўках. навакольная прырода, вольная праца людзей абуджалі творчую думку, спрыялі напісанню мастацкіх твораў.

Кожны з нас сам вырашае, як яму пражыць сваё жыццё. на сваiм шляху мы сустракаем не толькi шчасце i поспех. нярэдка  нас чакае гора цi проста нядобрыя людзi. i толькi ад нас самiх залежыць, як мы станем паводзiць сябе ў гэткiх абставiнах. адзiн чалавек , стане дрэнна абыходзiцца з тымi, хто слабейшы за яго. будзе помсцiць за свае няўдачы людзям, якiм няма чым адказаць i якiя ў гэтых самых  няўдачах зусiм не вiнаватыя. потым той невiнаваты, каго пакрыўдзiлi такiм чынам, будзе сам помсцiць яшчэ слабейшым. атрымаецца замкнутае кола, з якога няма выйсця. другi чалавек у цяжкiх абставiнах выхаваецца, стане мацнейшым, пачне тым, хто апынуўся у гэткай сiтуацыi. адным словам, той, хто быў чалавечным, чалавечным у цяжкiх абставiнах i застанецца. той, хто не быў, пакажа сваю сапраўдную сутнасць. вось так жыццё выпрабоўвае чалавека на чалавечнасць.