Какие произведения якуба коласа проходят в пятом классе? бел лит

Насколько я помню, то "крыніца" і    "у старых дубах".

Аповесць «жураўліны крык» в. быкаў напісаў у 1959 годзе. гэта аповесць пра вайну. быкаву заўсёды важна, каб чытач адчуў па магчымасці ўсё, што перажывалі салдаты і камандзіры ў чаканні блізкага бою, перад тварам смерці. шэсць чалавек пакінуты прыкрываць адступленне батальёна на пераездзе ў першыя, самыя трывожныя дні і гадзіны вайны. яны засталіся па загаду і абавязку, хоць кожная жылка трымціць. кожны з байцоў па-свойму перажывае экстрэмальныя ўмовы. героі трымаюцца па-рознаму. аўсееў прывык разважаць, рэвізаваць і знаходзіць самае правільнае з усіх магчымых рашэнняў. такую звычку ён набыў даўно, яшчэ ў школе. за год да вайны аўсееў стаў курсантам ваеннага вучылішча. але з першых дзён яму там не . праўда, тыя нягоды хутка скончыліся. калі пачалася вайна, яго ў ліку вялікай групы курсантаў адклікалі з вучылішча і з маршавай ротай накіравалі на фронт. аўсееў спачатку ажно ўзрадаваўся, але ў першым баі яго аглушыла страляніна, асляпіла страхам блізкае смерці, апаліла болем няўдачы і разгрому. дагэтуль яму так-сяк шанцавала, але, здаецца, прыйшоў канец яго ўдачам. аўсееў вельмі непакоіўся за заўтрашні дзень, чула яго сэрца — будзе непапраўнае ліха, і ўсё думалася, што зрабіць, каб як абмінуць пагібель. глечык — нясмелы і маўклівы хлопец, зважлівы да старэйшых. ён ніколі не адкрываў сваіх пакутаў, усё слухаў другіх, думаючы, што яго гора — не гора. праўда, ад таго не было лягчэй, і ўсё чарнела ўнутры ад непазбыўнага болю мінулага. ён не хацеў дараваць сваёй маці. пасля таго, як бацьку забіла токам, яна на нейкае свята запрасіла да іх у госці аднаго чалавека. глечыку гэта не . праз нейкі час маці выйшла замуж. але пачалася вайна, і маці з настачкай зноў засталіся адны. хлопец разумеў, што трэба ратаваць сям’ю ад той навалы, якая няспынна кацілася на ўсход, але былая крыўда не давала яшчэ забыцца на яе. свіст — вясёлы і добры чалавек, які можа ўзняць) настрой. да вайны ён сядзеў у турме, а потым добра ахвотнікам пайшоў у чырвоную армію. свіст не быў злапамятны, як пшанічны. карпенка паходзіў з простага люду. вялікая айчынная вайна была не першай у яго жыцці. ранейі прыйшлося ваяваць з фінамі. героі быкава розныя, але смерць аб'яднала іх усіх. адзін за адным гінуць і вучоны-інтэлігент фішар, і здаравяка карпенка, і бесклапотны свіст. забілі нават тых, шго спрабавалі абхітрыць і таварышаў, і самую смерць — аўсеева і пшанічнага. самым апошнім загінуў глечык. васіль быкаў імкнуўся, каб чытачы ярка ўявілі трагізм ваенных падзей, сведкам якіх ён быў, адчулі боль стратаў, бязлітаснасць і тугу смерці.

Молодость – это, бесспорно, лучшее время в жизни. Каждый пожилой человек вспоминает свою молодость с улыбкой и ностальгией. Я думаю, не найдется такого человека преклонного возраста, который откажется хотя бы ненадолго снова стать молодым. К сожалению, это невозможно.

Подростки же, напротив, все время стремятся побыстрее повзрослеть или хотя бы выглядеть взрослее. Родители твердят нам не спешить с этим, побыть еще хоть немного детьми, но мы не слушаем и рвемся вперед. Есть ли в этом смысл? Не знаю.

В молодом возрасте есть свои недостатки. Это и отсутствие опыта во многих вопросах, и зависимое положение от взрослых, и ограниченность в самостоятельном принятии решений. Думаю, именно это толкает молодежь к скорейшему взрослению. Я понимаю, что взрослые многое знают лучше, могут дать немало хороших советов, где-то уберечь нас от ошибок. Но молодые головы слишком горячи, мы спешим жить.

Такая разность взглядов на жизнь, конфликт поколений существует испокон веков. Во все времена взрослые, умудренные жизненным опытом люди, старались научить жизни молодых, образумить их и направить. Но поспешность и горячность часто не дают молодым прислушиваться к этим советам.