Нужно сочинение на тему: самае каштоунае на зямли-гэта жыццё чалавека

Калі спытаць у людзей, што для іх самае каштоўнае ў жыцці, адказы будуць вельмі рознымі. хтосьці меркантыльны прызнаецца, што для яго няма нічога важней за грошы. хтосьці рамантычны, патупіўшы погляд, скажа, што гэта каханне. той, у каго праблемы са здароўем, адкажа, што здароўе важней за ўсё. для кагосьці важней за ўсё сям'я.  а я б на гэтае пытанне адказаў так: самае каштоўнае ў маім жыцці - гэта само жыццё. ды і наогул самае каштоўнае, што ёсць на зямлі - гэта жыццё чалавека. грошы не забярэш з сабою ў труну. любімыя і блізкія людзі таксама застануцца на гэтым свеце, калі ты сыдзеш на той. здароўе важнае, так. але і здаровыя людзі паміраюць: з-за няшчасных выпадкаў, наўмысных забойстваў, катаклізмаў і шмат чаго іншага.  жыццё чалавека каштоўнае не толькі ў маштабах яго сям'і. хоць, вядома, менавіта для родных людзей смерць кагосьці з блізкіх становіцца самым страшэнным ударам. каштоўная яна і ў маштабах краіны, і ў маштабах планеты, і ў маштабах усяго свету.  а сапраўды, для каго будзе існаваць дзяржава, калі ў жывых не застанецца нікога з яе грамадзян? але чамусьці тыя, хто стаіць на чале дзяржаў, часта не разумеюць гэтай простай рэчы. адсюль войны, загубленыя жыцці маладых людзей - гонару нацыі.  але што казаць пра тых, хто пры ўладзе, калі нават простымі людзьмі жыццё цэніцца не заўсёды: як сваё, так і чужое. хто дае права забойцам распараджацца чужымі жыццямі? ці маюць права самазабойцы распараджацца сваім? баюся, што пытанні гэтыя вельмі філасофскія і адказы на іх знайсці будзе вельмі і вельмі складана.  я толькі спадзяюся, што калі-небудзь усё людзі на зямлі зразумеюць, што няма нічога больш каштоўнага за чалавечае жыццё. і тады не стане ні войнаў, ні забойстваў. я нам усім дажыць да гэтага часу.

Закат солнца - одно из самых волшебных явлений природы. лучше всего наблюдать его летом на море или в степи, там, где хорошо просматривается линия горизонта. во время заката солнца  облака невероятных цветов  в небе отражает морская вода, и еще по ней бежит дорожка солнечного света. в городе закат красивый по-своему. подходит к концу летний день. солнце медленно клонится к горизонту. оно уже не такое обжигающее и ослепительное, как днем, а мягко пригревает теплыми вечерними лучами. становится все тише и тише - природа замирает. почти не слышно гула автомобилей и гомона человеческих голосов. диск солнца приобретает ярко-оранжевый цвет и, чем ближе спускается к земле тем становится больше. теперь солнце подсвечивает тучи на небе снизу, расцвечивая золотом. когда солнце касается нижним краем горизонта, начинаются вечерние сумерки. если в небе много облаков, они расцвечаются  всеми красками радуги - от ярко-желтой до фиолетовой. на другом края неба появляется блеклый серп месяца. большое оранжевое солнце прощально пылает, медленно исчезая из вида. сначала кажется, что оно двигается медленно, пробегая лучами по ветвям деревьев и окнах домов, а затем резко прячется за горизонт. сумерки окутывают землю. а в небе где спряталось солнце ещё некоторое время видно слабое зарево.

Мая мама          самае цудоўнае слова на зямлi — мама. гэта першае слова, якое вымаўляе чалавек, i гучыць яно на кожнай мове аднолькава прыгожа i пяшчотна.            у маёй мамы вялiкiя, добрыя, блакiтна-шэрыя вочы, у якiх паблiскваюць маленькiя сонечныя агеньчыкi-iскрынкi; тонкiя, чорныя бровы; пяшчотны, ласкавы пагляд; тонкi, гнуткi стан; зграбная постаць.            у мамы самыя добрыя i ласкавыя рукi. яны ўсё ўмеюць.            калi дома свята, мама апранае сваю аксамiтную чорную сукенку з маленькiмi блакiтна-белымi пацеркамi. апранаецца яна звычайна сцiпла, проста, але з густам.            я вельмi люблю сваю маму. i колькi б мне не было гадоў, я заўсёды буду яе любiць, i нiколi не забуду яе ласку, дабрыню i чуласць.