Однокоренные слова к слову на беларускай мове тэнис

Тэнісны, тэнісіст, тэнісістка

Нарадзіўся іван інікавіч луцэвіч у сям'і малазямельнага арандатара ў ноч на 7 ліпеня (25 чэрвеня) 1882 г. недалёка ад мінска, у фальварку вязынка. нараджэнне яго супала са старажытным народным святам купалля, назеу якога паэт узяў у якасці псеўданіма. пасля смерці бацькі (1902) працаваў вандроўным настаўнікам (дарэктарам), пісарам у судовага следчага ў радашковічах, малодшым прыказчыкам на сенненшчыне, практыкантам і памошікам вінакура на броеарах у маёнтках. у 1908 г. я. купала прыехаў у вільню, дзе працаваў бібліятэкарам у прыватнай бібліятэцы «веды» в. данілоеіча і ўнічаў у газеце «наша ніва». 31909 г. на працягу 4 гадоў вучыўся на агульнаадукацыйных курсах а. чарняева ў пецярбургу. пасля заканчэння вучобы паэт вярнуўся ў вільню, дзе працаваў сакратаром у «беларускім вы давецкім таварыстве» і (пазней) адказным рэдактарам «нашай нівы». у студзені 1916 г. я. купала быў прызваны ў армію: служыў у мінску, полацку і смаленску. пасля абвяшчэння бсср пераехаў са смаленска на сталае жыхарства ў мінск. працаваў загадчыкам бібліятэкі пры беларускай хатцы, рэдагаваў часопісы «рунь» і «вольны сцяг», быў адным з ініцыятараў стеарэння беларускага драматычнага тэатра, беларускага дзяржаўнага універсітэта, інстытута беларускай культуры, літаратурнага аб'яднання «лолымя». у1925 г. яму было прысуджана званне народнага паэта беларусі. хваля арыштаў, якая ўлетку 1930 г. пракацілася сярод беларускіх пісьменнікаў, дзеячаў навукі і культуры, не абмінула і я. купалу. яго рэгулярна выклікалі на допыты ў дпу, патрабавалі паказанняў аб «контррэвалюцыйнай» арганізацыі «саюз вызвалення беларусі», лідэрам якой ён нібыта быў. даведзены да адчаю, ён 27 лістапада 1930 г. зрабіў спробу самагубства. на шчасце, жыццё паэта ўдалося выратаваць. вялікая айчынная еайна заспела я. купалу ў каўнасе. ён выехаў у маскву, адтуль — у пасёлак пячышчы каля казані. 18 чэрвеня 1942 г. прыехаў у маскву, а 28 чэрвеня трагічна загінуў у гасцініцы «масква». пахаваны ў маскве, а ў 1962 г. урна з прахам я. купалы была перавезена ў мінск на вайсковыя могілкі.

Пра шчасце для адных людзей шчасце заключаецца перш за ўсё ў матэрыяльным дабрабыце. але часта абзавядучыся ўсім , што толькі душы заўгодна яны не знаходзяць жаданага шчасця. сёння мы бачым шмат людзей , якія" над золатам чэзнуць ", але паглядзіце , хіба гэта шчасце? гэтыя людзі жывуць у пастаянным страху за сваё багацце. яны абносяць свае шматмятровымі платамі , ставяць рашоткі , аканіцы , аказваюцца як бы жыўцом пахаванымі , але ўсё роўна не знаходзяць душэўнага спакою. у іх мала сапраўдных сяброў , большасць жа прыцягнута бляскам незлічоных скарбаў , яны жывуць у пастаянным страху за сваё жыццё , ім усюды злодзеі , забойцы . хіба гэта шчасце? няма. але і " рай у будане " - гэта толькі прыказка. якое гэта шчасце , калі чалавек пастаянна вымушаны думаць аб хлебе надзённым ? калі ў чалавека не хапае сродкаў на існаванне, то ён злаваўся на жыццё , на тых , хто купаецца ў раскошы , а злосць і шчасце - рэчы несумяшчальныя.вядома , усё адбываецца не заўсёды так , як я апісаў , але ці не здаецца вам , што выключэнні толькі пацвярджаюць правіла .але матэрыяльная частка - гэта толькі адна з складнікаў чалавечага шчасця , прычым не самая галоўная . перш за ўсё чалавеку неабходна душэўную раўнавагу , маральнае задавальненне сваім жыццём. без гэтых чорт жыццё чалавека ніколі не будзе шчаслівай. а духоўнае шчасце шмат у чым залежыць ад самога чалавека. бо ў адным і тым жа становішчы розныя людзі адчуваюць і адчуваюць сябе па -рознаму. адны з іх жыццярадасныя , мэтанакіравана , прывыклі бачыць у жыцці лепшае , шукаюць у жыцці добрыя , а ня дрэнныя боку . іншыя - наадварот бачаць у жыцці горшае , не вераць у сябе , зайздросцяць іншым, а самі не робяць нічога , каб палепшыць сваё жыццё . як вы думаеце - хто з іх больш шчаслівым ? мне здаецца , што чалавек сам каваль свайго шчасця , стваральнік сваёй мясціны , ён мастак , які афарбоўвае свет сваімі фарбамі , ён стваральнік свайго кола сяброў , таму калі ў жыцці нешта не так - не трэба апускаць рукі , а наадварот, трэба знайсці ў сабе сілы змяніць яе . такім чынам , шчасце - гэта складанае і шматграннае пачуццё , хоць нават не пачуццё , а стан, да якога імкнецца кожны чалавек. яно складаецца з мноства частак , і ня дастатак нават адной з іх здольны звесці ўсе шчасце на няма. для кожнага чалавека яно сваё, для адных яно толькі ў матэрыяльным дабрабыце , для іншых - зусім у іншым . ім чужыя грашовыя праблемы. яны захопленыя жыццём і знаходзяць душэўны спакой у зусім іншых каштоўнасцях. на мой жа погляд , шчасце складзена ў сукупнасці маральнай задаволенасці , душэўнага супакою і матэрыяльнага дабрабыту. толькі пры сукупнасці гэтых выгод чалавек можа адчуваць сябе шчаслівым і тады яго галава вызваляецца ад штодзённых клопатаў , яму не даводзіцца думаць пра " хлеб надзённы " . у яго з'яўляецца жаданне працаваць , ўвасабляць у жыццё цікавыя ідэі. і гэта тычыцца не толькі кар'еры, але і асабістага шчасця. чалавек , які мае любімую працу і робіць поспехі ці мае прыхільнікаў свайго таленту , без хатняга ачага не можа быць цалкам задаволены жыццём. толькі сямейны дабрабыт можа зрабіць чалавека па -сапраўднаму шчаслівым . і такія людзі свой ​​жыццёвы поспех звязваюць з цеплынёй , станоўчай энергіі , атрыманай у коле сям'і. але жыццёвы поспех у той жа час , як рулетка : аднаму вязе , іншаму не. а з другога боку , чалавек сам творца свайго шчасця. у кожнага павінна быць упартасць, цярпенне , а галоўнае - жаданне чаго-то ў жыцці і тады шчасце абавязкова прыйдзе .