Выписать с песни про зубра (микола гусоуски) 9 складаназалежнных сказау(сложноподчинённые предложения желательно на языке.

1. ўзяў, дрыжучы, я пяро і баюся пад гэтым цяжарам ці мо палегчы, няўдольнасьць засьветчыўшы гэтым, ці можа дзёрскасьцяй страх патаптаць і скарыцца волі вялікага мужа, каму забавязаны ўсім я. 2. ўсё ж запытацца хачу я, і болей нічога, як, чытачу мой, даць рады зь пяром неслухмяным?   3. целам сваім маналітным ён гэткі вялізны, што, калі з ранай сьмяротнай падзе на калены й сканае, трох паляўнічых маглі б сесьці на йлбе між рагамі.  4.  вось ён які, наш бізон, што ў нас зубрам завецца!   5.  з выгляду зубар ня праўдзіць свае апісаньні,  што прыпісаць усю моц намагаліся пысе.6.  людзі ў роднай зямлі запэўняюць, што ў сьвеце слава аб ім не прайшла, што нідзе ён ня знаны.  7.  не захапляўся ніколі ні скураю я, ні рагамі,  як разьбіралі на ловах у пушчы 8.  калі паданьні даўнейшыя праўдзяць дакладна, вока згубіў у сутычцы ён, быў аднавокі.  9.  княжы наказ, што бароніць і маці, і нашчадзь,  множыць тым самым багацьце ды скарбы краіны.

  за что я люблю осень.          осень-замечательное время года.           осенью часто идут дожди.на улице сыро и холодно.но ведь это не повод не любить осень , ведь бывают и теплые , солнечные деньки и ты совсем не хочешь сидеть дома и делать скучные уроки. сразу хочется пойти погулять , подышать свежем воздухом. на улице такая крассота! можно искупаться в разноцветном море из красных, желтых, зеленых и всевозможных других цветов осенней листвы. как приятно слышать хруст сухих листочков под ногами. а иногда хочется прогулятся под мелким дождиком тогда осенния погода как раз кстати.

Калі спытаць у людзей, што для іх самае каштоўнае ў жыцці, адказы будуць вельмі рознымі. хтосьці меркантыльны прызнаецца, што для яго няма нічога важней за грошы. хтосьці рамантычны, патупіўшы погляд, скажа, што гэта каханне. той, у каго праблемы са здароўем, адкажа, што здароўе важней за ўсё. для кагосьці важней за ўсё сям'я.  а я б на гэтае пытанне адказаў так: самае каштоўнае ў маім жыцці - гэта само жыццё. ды і наогул самае каштоўнае, што ёсць на зямлі - гэта жыццё чалавека. грошы не забярэш з сабою ў труну. любімыя і блізкія людзі таксама застануцца на гэтым свеце, калі ты сыдзеш на той. здароўе важнае, так. але і здаровыя людзі паміраюць: з-за няшчасных выпадкаў, наўмысных забойстваў, катаклізмаў і шмат чаго іншага.  жыццё чалавека каштоўнае не толькі ў маштабах яго сям'і. хоць, вядома, менавіта для родных людзей смерць кагосьці з блізкіх становіцца самым страшэнным ударам. каштоўная яна і ў маштабах краіны, і ў маштабах планеты, і ў маштабах усяго свету.  а сапраўды, для каго будзе існаваць дзяржава, калі ў жывых не застанецца нікога з яе грамадзян? але чамусьці тыя, хто стаіць на чале дзяржаў, часта не разумеюць гэтай простай рэчы. адсюль войны, загубленыя жыцці маладых людзей - гонару нацыі.  але што казаць пра тых, хто пры ўладзе, калі нават простымі людзьмі жыццё цэніцца не заўсёды: як сваё, так і чужое. хто дае права забойцам распараджацца чужымі жыццямі? ці маюць права самазабойцы распараджацца сваім? баюся, што пытанні гэтыя вельмі філасофскія і адказы на іх знайсці будзе вельмі і вельмі складана.  я толькі спадзяюся, што калі-небудзь усё людзі на зямлі зразумеюць, што няма нічога больш каштоўнага за чалавечае жыццё. і тады не стане ні войнаў, ні забойстваў. я нам усім дажыць да гэтага часу.