Сочынене на тему дзеци и вайна 5класс

Кожны чалавек – гэта цэлы свет (к. чорны). чалавек – заўсѐды бог. але тады, калі ѐн падобны толькі на самога сябе (я. скрыган). не шукай на свеце нейкую падкову, /што прыносіць шчасце і знішчае злосць. / не чакай ад неба цудаў і спакою, / ведай: / на зямлі ты – гаспадар, не госць (п. пруднікаў). вада і агонь, якія пярэчаць адно аднаму, мірацца на чалавеку: і вада ачышчае яго, і агонь таксама (а. разанаў). калі нараджаецца чалавек, нічога ў свеце не памірае ўзамен (г. марчук). кожны чалавек носіць у сабе храм. штодзень, з году ў год. толькі ў адных ѐн маўчыць, а ў другіх звоніць на ўсе свае званы. але ѐсць яшчэ і трэція: званы раздзіраюць такому душу, аднак ніхто гэтага звону не чуе – чалавек не выпускае яго з сябе. апошнія паміраюць першымі – раней за ўсіх. ад карозіі храма, які яны носяць у сабе. а раўнадушныя сцвярджаюць – ад разрыву сэрца (я. сіпакоў) выпиши какое понравится, там где такой знак / это четверостишие

шо дзед лесам, а за м бегла собачка. шо дзед, шо, ды першы раз кну рукавчкам. Вось бяжыць мышка, улезла гэтую рукавчкам кажа:

- Здесь я буду жыць.

А гэты час жаба - прыг-прыг! - пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка. А ты хто?

- А я жаба - попрыгушка. Пусц мяне!

- дз.

Вось х ужо двое. Бяжыць зайчык. Падбег да рукавчк, пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка. А ты хто?

- А я зайчык - побегайчик. Пусцце мяне!

- дз.

Вось х ужо трое. Бяжыць лсчка:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка ды зайчык - побегайчик. А ты хто?

-А я лсчка-сястрычка. Пусцце мяне!

Вось х ужо чацвёра сядзць. Зрк, бяжыць вачок - таксама да рукавчк, ды пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик ды лсчка-сястрычка. А ты хто?

- А я вачок - шэры бачок. Пусцце мяне!

- Ну дз!

Улез гэты. Ужо стала х пяцёра. Адкуль н вазьмся, брыдзе кабан:

- Хро-хро-хро, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка ды вачок - шэры бачок. А ты хто?

- А я кабан - клыкан. Пусцце мяне!

Вось бяда, усм у рукавчкам паляванне.

- Табе ня лезьц!

- Як-небудзь лез, пусцце!

- Ну, што ж з табой зробш, лезь!

Улез гэты. Ужо х шасцёра. так м цесна, што не павярнуцца! А здесь затрашчала сучча: вылазць мядзведзь таксама да рукавчк падыходзць, раве:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка, вачок - шэры бачок ды кабан - клыкан. А ты хто?

- Гу-гу-гу, вас тут зашмат! А я медведюшка - бацюшка. Пусцце мяне!

- Як жа мы цябе пусцм? Бо так цесна.

- Ды як-небудзь!

- Ну жо дз, тольк з краёчку!

Улез гэты. Сямёра стала, ды так цесна, што рукавчкам таго глядз, разарвецца.

А тым часам дзед хапць - няма рукавчк. Ён тады вярнуся шукаць яе. А сабачка наперад пабегла. Бегла, бегла, глядзць - ляжыць рукавчкам варушыцца. Собачка тады:

- Га-га-га!

Звяры спалохался, з рукавчк вырвался - ды рассыпную па лесе. А дзед прыйшо забра рукавчкам.