Зрабить гукавы запис слоу : ясны, паравоз, неба, сняжок, хмара

[й' асны], [парав ос], [н' эба], [с'н'аж ок], [хм ара] жирным выделены звуки, над которыми нужно поставить ударение.

Кожны чалавек хоць раз у жыцці задумваўся над тым, ці правільна ён выбраў прафесію, ці падыходзіць ён для сваей працы. нярэдка людзі разумеюць, што выбралі непадыходную прафесію. каб такіх думак не ўзнікала, варта яшчэ ў дзяцінстве пачынаць задумвацца аб будучыні, разглядаць усе магчымыя варыянты, прымаць пад увагу парады блізкіх і родных людзей, і, безумоўна, апошняе слова ў прыняцці такога няпростага рашэння, у любым выпадку, павінна заставацца за вамі і толькі за вамі. як мне здаецца, ідэальная праца – гэта магчымасць займацца любімай справай у спалучэнні з добрай заработнай платай. калі казаць пра мяне, то я з дня ў дзень старалася знайсці занятак, якое прыйшлося б мне па душы. і вось, нарэшце, выбар зроблены. я вырашыла, што ў будучым стану журналісткай. пры выбары гэтай прафесіі я старалася абапірацца на свае асабістыя перавагі, улічваючы ўменні і здольнасці. у выніку я знайшла менавіта тое, што, на мой погляд, ідэальна мне падыходзіць. мая будучая прафесія даволі-такі незвычайная, патрабуе творчага падыходу і поўнай аддачы ад мяне. калі казаць аб ёй больш падрабязна, то можна адзначыць, што ў працы журналіста, як і ў любой іншай, ёсць свае плюсы і мінусы. такім чынам, журналістыка. гэта, перш за ўсе, праца з тэкстам і «сырымі» інфармацыйнымі дадзенымі. маёй будзе з’яўляцца збор, апрацоўка, і выклад даступным і цікавым мовай інфармацыі для аўдыторыі. прафесія журналіст – адна з самых запатрабаваных, таму, я спадзяюся, што да таго часу, калі я скончу інстытут, вакансій будзе звышдастаткова, і я змагу займацца любімай справай. перавагамі абранай мною прафесіі я магу назваць магчымасць падарожнічаць і сустракацца з абсалютна рознымі людзьмі. акрамя таго, журналісты маюць права бываць там, куды звычайным людзям ўваход забаронены. працуючы журналісткай у выдавецтве або, напрыклад, у газеце, я змагу сябе праявіць, як чалавека мэтанакіраванага і працавітага. акрамя гэтага, я добрай памяццю, што таксама спатрэбіцца мне на падобнай працы. узважыўшы ўсе «за» і «» у гэтай прафесіі, я выявіла ўсяго два мінусу. першы недахоп – гэта ненармаваны працоўны дзень, а другі – журналістыка ўваходзіць у спіс небяспечных прафесій і займае зусім не апошняе месца. але хіба можна адмовіцца ад усіх тых перспектыў, якія перада мной адкрые гэтая цікавая прафесія дзеля лішняга гадзіны сну ці адпачынку? мне здаецца, што не. як можна заўважыць, пераваг у абранай мною прафесіі значна больш, чым недахопаў. акрамя ўсяго вышэйсказанага, варта таксама дадаць, што, раз я збіраюся працаваць у выдавецтве, то праца шмат у чым будзе калектыўная, а значыць, будуць важныя ўзаемаадносіны паміж людзьмі, з якімі мне трэба працаваць. так як калектыў – гэта аб’яднанне людзей, то я, будучы членам гэтага аб’яднання, паспрабую зрабіць усе, што ад мяне залежыць, каб складацца з маімі калегамі ў добрых сяброўскіх адносінах. важна будзе навучыцца быць талерантнай, а таксама, старацца па меры магчымасцяў ўнікам у выпадках ўзнікнення ў іх цяжкасцяў. акрамя гэтага, трэба будзе шмат працаваць, развіваючы і ўдасканальваючы свае здольнасці, паляпшаючы сваю працу і павышаючы ўзровень кваліфікацыі, каб атрымаць нейкія перавагі на фоне іншых, такіх жа, як і я работнікаў выдавецтва, што дапаможа мне прасоўвацца ўверх па кар’ернай лесвіцы. павышэнне па службе, павага калегаў і адсутнасьць заўваг і прэтэнзій з боку працадаўцаў будуць азначаць, што я не памылілася ў выбары прафесіі, і не ўзнікне нават думкі аб тым, што праца для мяне непосильна або чым-то не задавальняе. а гэта ж самае галоўнае – любіць сваю прафесію.

Вобраз доктара яраша ў рамане "сэрца на далоні" пададзены ў развіцці: спачатку мы бачым яго маладым, у гады вавайны, а потым - сталым чалавекам пасля вайны. гэта дазваляе нам ахарактарызаваць яго як цэльнага, гарманічнага чалавека, які ў гады вайны рызыкаваў сваім жыццём, з гонарам прайшоў праз усе выпрабаванні, здолеў у вельмі складаных умовах не толькі выканаць заданне, але і захаваць гонар чалавека і грамадзяніна . у пасляваенны час ён захаваў удзячнасць да людзей, якія выратавалі яму жыццё (доктара савіча і яго дачкм зосі) і палічыў справай гонару зосі, спачатку як урач (робіць ёй складаную аперацыю) , а потым у бядзе, калі тая трапіла ў складаную сітуацыю. у яго высокае паняцце пра абавязак не толькі перад радзімай, грамадствам, але і перад сябрамі. ён вырасціў і выхаваў, як роднага, сына (тараса) свайго баявога сябра, які загінуў. гэта чалавек з высокімі маральна-этычнымі ўстоямі: ён адхіляе эратычныя прапановы сваёй калегі тамары, чым выклікае помсту з яе боку. ён не баіцца у адзіночку выступіць начальства, агульнапрынятых поглядаў на "ворагаў народа", якімі лічаць загінуўшага доктара савіча і яго дачку. па сутнасці, яраш выступае таталітарнай сістэмы і ў рамане з'яўляецца першым веснікам "адлігі" 60-х гадоў. на гэтым вобразе і.шамякін паказвае, як актыўны, нераўнадушны, дзейсны чалавек з высокім грамадзянскім і чалавечым сумленнем, знайшоўшы сабе верных сяброў і памочнікаў, можа перамагчы антыгу-манную сістэму .   23  нравится