1усклад якога з прапанаваных сказаў ўваходзіць састаўны іменны выказнік? 1 хвалі кіпелі, буравелі, узблісквалі пад зусім ужо нізкім сонцам. 2 бацька мой быў ляснічым 3 мікола стаў наразаць хлеб на стол. 2 які з прыведзеных сказаў з’яўляецца пэўна –асабовым? 1 табе гэты гімн, мой народ! 2 на лузе зграбаюць сена. 3 аб адсутных не гавораць кепска. 3 сярод наступных словазлучэнняў укажыце неаднародныя азначэнні: 1 белыя чырвоныя блакітныя хустачкі; 2 мілыя слаўныя дзяўчаты; 3 бялюткі пухнаты снег. 4 які з прапанаваных сказаў адпавядае схеме: [іо, іо, іо - о]? 1 і двор і кветкі і бярозы белыя ўсе зіхацела у пераспелых росах. 2 усе навокал цяпер маўчыць бярозы елачкі алешнік. 3 усюды на вуліцах у садах парках адчуваецца надыход восені. 5 сярод прапанаваных сказаў укажыце той, у якім пры зваротку правільна пастаўлены знакі прыпынку? 1 атрымаў тваё пісьмо мой дарагі, сынок данілачка. 2 атрымаў тваё пісьмо, мой дарагі сынок данілачка. 3 атрымаў тваё пісьмо, мой дарагі, сынок данілачка. 6 у якіх парах сказаў выдзеленыя словы з’яўляюцца пабочнымі словамі? 1 увесь дзень мне здаецца радасным і шчаслівым. 2 мне здаецца пашанцавала. 1 маці запрацавала спрытней, чым звычайна. 2 ратавала звычайна бульба, але і яе не заўседы хапала да новай. 1 гэтую кнігу напэўна кожны чытаў у дзяцінстве. 2 ен дзейнічаў заўседы напэўна. 7 разграміўшы атрады паўстанцаў на беларусі ў 1863 годзе, царскія жандары шукалі кастуся каліноўскага

Мець хату ў беларускай вёсцы заўсёды было маёй марай. я ўяўляў , што гэта будзе драўляная, ўтульная хата з вялікімі дрэвамі вакол. я таксама хацеў, каб хата ўвёсцы была недалёка ад ракі ці возера. я веру, што мары спраўджваюцца і, нарэшце, нам удалося купіць хату у вёсцы, якая знаходзіцца ў віцебскай вобласці. я люблю праводзіць выхадныя і святы ў гэтай хаце, ў маленькай вёсцы з маімі бацькамі і сябрамі. часам я праводжу частку сваіх летніх канікул у гэтай сапраўднай дзбеларускай хаце. я адчуваю сябе абсалютна шчаслівым і спакойным ў сваёй хаце, тут я магу атрымліваць асалоду ад цудоўнага віду рэчак і палёў, збіраць грыбы і ягады ў лесе. вакол нашай хаты ў вёсцы растуць яблыні, кусты і кветкі. мы ўпрыгожылі нашу хату карцінамі, тоўстымі дыванамі і старымі антыкварнымі гадзінамі. я думаю , што наша хата ніколі не бывае пустой, нават тады, калі ў ёй нікога няма. мне здаецца , што лясная фея або дух пастаянна ахоўваюць нашу вясковую хату. вёска, дзе знаходзіцца наша хата даволі маленькая. у ёй каля дваццаці хат, наша хата у вёсцы размешчана побач з лесам. нашы суседзі вельмі прыемныя і прыязныя вясковыя жыхары. яны часта заглядваюць да нас у госці і заўсёды гатовыя . увогуле, беларуская хата – гэта выдатная ідэя! гэта асаблівае месца для адпачынку і можа быць нават для пражывання. чыстая вада, свежае паветра, спакойная атмасфера прымусяць вас забыцца пра ўсё на свеце. не выпусціце магчымасці купіць хату вёсцы, і гэта зробіць вашу жыццё больш шчаслівым.

верш "лебедзь", як і "помнік", было асабліва выдзелена сістэмных. крытык лічыў, што ў іх дзяржавін найбольш поўна "выказаў прытомнасць высокага свайго паклікання". ен называў "лебедзь" "дзіўнай п'есай" і яшчэ "прэлюдыяй да “помніка”". крытык, думаецца, памыляўся ў гэтым вызначэнні. прэлюдыя, як вядома, апярэджвае далейшае развіцце тэмы ў музычным ці паэтычным творах. аднак "лебедзь" не предвосхищал думка "помніка", а працягваў і развіваў яе. і рабіў гэта па-мастацку і ў вышэйшай ступені арыгінальна, выкарыстоўваючы дзіўную сюжэтную карціну - метафару, якая расцягнулася на прасторы цэлага верша. "лебедзь" і створаны праз восем гадоў пасля "помніка". створаны на тую ж тэму: неўміручасці паэзіі і яе творцы. але ў зусім іншай і, сапраўды, незвычайнай танальнасці і манеры.лебедзьнезвычайным я пареньемад тленна свету отделюсь,з душой бессмертною і пеньем,як лебедзь, падымаючыся ў паветра.у дваяк вобразе нетленный,не затрымаюся ў браме нягод; над зайздрасцю ўзьнесены,пакіну пад сабой бляск царстваў.так, так! хоць я не слаўны,але, будучы улюбенец муз,іншым вяльможам я не роўны,і самой смерцю предпочтусь.не заключыць мяне грабніца,сярод зорак не ператваруся я ў прах,але, быццам нейкая цевница,з нябесаў ў галасах.і вось ужо скура, бачу, пернатаўкруг абцягвае стан мой; пух на грудзях, спіна імклівая,лебяжьей лоснюсь белізной.лячу, пару, - і пад сабоюмора, лясы, свет бачу ўвесь; як пагорак, ен высіцца галавою,каб пачуць богу песьню.з курыльскіх выспаў да буга,ад белых да каспійскіх водаўнароды, святла з паўкола,склалі россов род,з часам пра мяне : славяне, гуны, скіфы, чудзь,і ўсе, што лаянкай сеньня палаюць,пакажуць пальцам, - і рекут: "вось той ляціць, што, будуючы ліру,мовай сэрца казаў,і, прапаведуючы свет свеце,сябе ўсіх шчасцем весяліў".прэч з пышным, слаўным погребеньем,сябры мае! хор муз, не спявай! жонка! апраніся цярплівым: над ўяўным мерцвяком не выцце.