Какие слова словарные слова 4 класса

Абзац абрикос аккорд аккуратный аллея алмаз алмазный апельсин аппетит артист багаж багровый багряный базар барабан баран баранка бассейн батон берёза болото будто вагон ванна ванная вверх вдвоём вдоль вдруг весело ветер ветреный веять винегрет вместе внимательный внутри внутрь вокзал волшебный воробей ворона ворота впервые вперёд всегда выражать выразительный газета галерея гаммы гладить голубой горизонт город горох граждане гражданин грамм грамматика грипп громко группа десерт диван длина до свидания долина дорога дрожжи жёлтый женщина жжёт жужжит забота завтрак закон запад заяц иллюстрация иметь в виду иней иногда искусство истина истинный кабинет как будто какао календарь калитка кампания камыш капитан капуста карандаш карнавал карниз картина касса каяться килограмм класс клеить колено коллектив коллекция командир комната компания компьютер конструктор конструкция концерт копейка копыто копытце корабль корзина коридор коричневый корова корреспондент костёр костюм кофе кровать кросс кроссворд кроссовки лаборатория ладонь лаять лелеять лепесток лестница лиловый лимон лопата малина мальчик мандарин масса матч машина маяться медведь медленно месяц металл металлический метро мечта миллиметр молоко мороз москва мужчина наверное навсегда надолго назад наоборот например народ нарочно насекомые неделя несколько обаяние обаятельный обед облако обратно овощи огород огромный огурец одежда однажды озорной оранжевый орех орфограмма осина отдых отечество оттуда отчаяние падеж палатка пальто памятник перрон песчаный петух печаль пианино платок помидор понимать поперёк пополам поровну порядок потом потому что почерк правило правильно праздник праздничный предмет престиж престижный пример природа прогресс происшествие простор профессия процесс путешественник путешествие работа развеваться развиваться ранец рассказ ремонт решение реять рисунок ромашки рояль рябина сапоги сверкать свитер свобода свободно север сегодня сейчас серебро серебряный сеять сзади синица сиреневый сирень ситуация скоро славяне славянский слева смородина сначала снова собака совесть совсем соловей сорока сосед сочинение сочинять справедливость сразу ссора стакан стеречь столько странный стрекоза строить суббота сумма счастье счёт считать тарелка театр телеграмма терраса территория тетрадь товарищ тогда только томат тонна тоска тоскует традиция тревога троллейбус ужин улица ученик учитель учительница фамилия фантазия фиолетовый фонарь характер хозяин хоккей цитата чаять человек чемодан через черёмуха чёрный что чтобы чувство чуять шалаш шампунь шёл шорох шоссе шофёр юноша юный яблоко ягода язык

Магазин машина автобус трамвай

Сачыненне-апісанне восеньскага лесу восенню дрэвы ў лесе рыхтуюць сабе сапраўды святочны, маляўнічае адзенне. яны быццам ўрачыста праводзяць лета. ярка-жоўты, цытрынавы, барвовы, вішнёвы - якія толькі колеру не цешаць вока таго, хто ідзе лесам восенню. а некаторыя дрэвы і кусты доўга-доўга застаюцца проста зялёнымі, быццам яны вырашылі падоўжыць лета і ігнараваць восень. мы з бацькамі таксама пабывалі ў восеньскім лесе, каб адпачыць, пагутарыць з прыродай, а таксама паглядзець, ці ёсць ужо грыбы. свяціла яркае сонейка. здавалася, што суха, але незадоўга да гэтага прайшоў восеньскі дожджык. таму апалае лісце пад нагамі ўвабрала ўсю ваду. я разварушыў яго, а яно мокрае, ніткі. такім вільготным асяроддзі добра растуць грыбы: масляты, апенькі, сыраежкі, баравікі, лісічкі, грузды. аказалася, што мы прыехалі занадта рана: грыбы не паспелі яшчэ прадзяўбуцца пасля дажджу. аднак мы збіралі іншыя дзікія дары прыроды: лясныя арэхі і ярка-чырвоную шыпшыннік. яна расце ў лесе на палянках. зімой мы будзем піць карысны і смачны чай з шыпшынніка. на паляне, дзе мы адпачывалі, грэла сонца. але ў гушчы ўжо па-асенняму халаднавата. ужо прыціхлі птушкі схаваліся казюлькі. я бачыў толькі дзікіх вос, якія елі пераспелыя гнілыя дзікія грушы, што валяліся ў траве. адкуль толькі ўзяліся гэтыя восы? мабыць, у іх у лесе гняздо. а яшчэ надакучлівыя павукі запляла павуціннем усе праходы ў лесе. яны лёталі на сваіх тонкіх павуцінках, якія раз-пораз прыставалі да майго твару. хутка пойдуць зацяжныя дажджы, агаляючы галіны дрэў. тым больш хочацца цяпер атрымліваць асалоду ад добрай восеньскай надвор'ем і прыгажосцю рознакаляровага лесу.

Гэта было даўно-даў можа, мільён гадоў назад. дакладна сказаць нельга, але прыблізна навука ведае, калі і як гэта было. ёсць сведкі з таго часу: розныя знакі, рэчы, расліны, косці, каменні, нават самыя пласты зямлі, якія досыць праўдзіва могуць расказаць цікавыя гісторыі з таго часу. трэба толькі навучыцца іх 3 такіх помнікаў і склалася гісторыя, аб якой тут гаворыцца. у тыя часы наша еўропа мела зусім не такі выгляд, як цяпер. мора займала ўсю сучасную паўднёвую еўропу і даходзіла да альпаў, а ў нас — да нізоўяў дняпра і волгі. каўказекія, крымскія горы, альпы, апеніны тады толькі што пачыналі падымацца ад зямлі. усюды дзейнічалі вулканы, нават у такіх месцах, дзе цяпер аб гэтым ніхто і не думае, напрыклад, у сучаснай германіі, іі. казбек, эльбрус выкідалі агонь, попел, лаву. паступова, павольна, на працягу соцень тысяч гадоў еўропа прымала той выгляд, які мае ў нашы дні. i клімат быў іншы, значна цяплейшы, напрыклад, як цяпер у паўночнай афрыцы. адпаведна гэтаму і расліннасць была больш разна стайная і бага тая. фігавыя і лаўравыя дрэвы раслі разам з хваёвымі. разам з дубам, клёнам і вязам падымаліся пальмы, а нашы бярозы і вербы стаялі побач з міртамі, магноліямі і алеандрамі. уся гэтая расліннасць складала велізарныя лясы, якія займалі большую частку еўропы. насельнікамі гэтых лясоў былі ўсялякія звяры, з якіх адна частка дайшла да нашага часу бадай што такімі самымі, як былі, другая частка значна змянілася, а трэцяя зусім знікла, і іх цяпер называюць «дапатопнымі».  былі і стэпавыя прасторы, дзе вольна бегалі стэпавыя звяры. нідзе толькі не відаць было слядоў чалавека. ніводнага чалавечага жьглля не было ва ўсёй краіне. аніводнага чалавечага слова не чулася на ўсёй прасторы. аніводнага паляўнічага не сустракалі звяры на сваёй дарозе. гэта. было сапраўднае «царства звяроў». яны былі гаспадарамі ўсяе зямлі але вось на адной палянцы з'явіўся гурток нейкіх стварэнняў, якія ішлі на дзвюх нагах. можа, гэта і ёсць людзі? не, здаецца, гэта малпы, бо ўсё цела іх пакрыта поўсцю. галава доўгая, выцягнутая спераду назад, а зверху нібы прыплюснутая. ілба бадай зусім няма, а які ёсць, дык не разбярэш, дзе ён пачынаецца. падбародак ледзь вызначаецца, а вялізныя сківіцы высунуліся наперад, як і ў кожнага добрага звера. рост іх быў невялікі, плечы шырокія, а рукі занадта доўгія. ногі ж, наадварот, вельмі кароткія. адным словам, зусім не такі выгляд, як у нас з вамі. але з другога боку, калі добра прыгледзецца, то і ад малпаў яны значна адрозніваліся. перш за ўсё, яны ўвесь час хадзілі і стаялі толькі на дзвюх нагах і хадзілі цвёрда, амаль што прама, абапіраючыся на зямлю ўсёй падэшвай.