Кличнае предложение са словам щасце бел яз

Быць бацькамі - вялікае !

Прывітанне! мы, здаецца, не знаёмыя. мяне саша завуць. - прывітанне! а мяне лена. прыемна пазнаёміцца. - мне таксама. як табе свята? - весела. але я не вельмі люблю шум, таму мне тут няўтульна. - тады навошта ты сюды прыйшла? на такіх святах ціха не бывае. - не хацела крыўдзіць сяброў. - ты, мабыць, не з мінску. тут усе звыклыя да шуму.  - са слуцку. але справа не ў гэтым. ад моцнага шуму ў мяне пачынае галава.  думаю, зараз ужо можна ісці адсюль. у самы разгар святкавання ніхто і не заўважыць. - хочаш, я правяду цябе да дому? зможам пазнаёміцца бліжэй. - канешне, буду рада. - тады я пайшоў за курткаю. - добра, чакаю цябе каля дзвярэй.

Яўяўляю насцю праз дзесяць гадоў маладой настаўніцай, з доўгай касой. на твары яе шырокая і добрая ўсмешка, а вочы часта іскрацца свавольствам.  яна прыгожая маладая дзяўчына, у яе шмат прыхільнікаў, але яна яшчэ не сустрэла сваю сапраўдную любоў.  яны жыве ў маленькай кватэры ў гародне, дома ў яе заўсёды чыста і пахне свежай бялізнай і шакаладнымі цукеркамі.  яна шмат працуе, і дзеці яе вельмі любяць. нягледзячы на тое, што яна вельмі добрая, чулая і вясёлая, у яе ёсць усяго адна блізкая сяброўка.  але гэта таму, што ў гародню яна прыехала нядаўна. упэўнены(упэўнена), што праз нейкі час у яе будзе шмат сяброў, шчаслівы муж и дзец і.ўявіць жыццё сержа праз дзесяць гадоў складаней.  мне ён  ўяўляецца  прывабным юнаком, але выгляд мае адзінокі , і праўда, сяброў у яго няма.  ён працуе ў мінску з бацькам, на працы яго цэняць. ён - добры малады спецыяліст, і, напэўна, шмат чаго ў жыцці даб'ецца.  аднак добра яго ніхто не ведае, характар у яго стрыманы і ўтойлівы.  бацькі яго ўпотай перажываюць, што ён не ажэніцца.