Падзялiць назоунiкi, якiя ужываюцца тольi у форме адзiночнага лiку, i у форме множнага лiку. акуляры, ложак, золата, вочы, абцугi, чай, апiлкi. усмешкi, нажнiцы, моладзь, бусы,

Толькі ў адзіночным: золата, чай, моладзь толькі ў множным: акуляры, абцугі, апілкі, нажніцы, бусы і ў адзіночным, і ў множным: ложак, вочы, усмешкі

Акуляры - мн ложак - и мн и од золата- од   вочы - и мн и од абцугi - мнчай -од апілкі - мн усмешкi - и мн и од нажнiцы -мн моладзь - од бусы -мн

«похмура пора, очей зачарування …». так, з цих слів видно, що  пушкін любив осінь. питається, за що? адже самі слова «сумна пора» вже навівають смуток. ах так, ще є друга частина цього рядку: «очей зачарування». а ось у цьому вже щось є. насправді, осінь робить природу такою красивою і барвистою, що просто диву даєшся!

я дуже люблю ці осінні пейзажі. природа в нашій місцевості настільки різноманітна, що просто дивно. а восени її врода навіть не піддається опису. рослинність покривається самими різноманітними квітами з палітри фарб. і зелений ще в силі, а також з’являються кольори від ніжно-золотистого до яскраво-червоного. через це всі сопки постають у вельми цікавому і вражаючому вигляді.

Вусны апавядальны твор, у аснове якога ляжаць звязаныя з гісторыяй народа фантастычныя або апаэтызаваныя вобразы, уяўленні, падзеі. (легенда) вуснае апавяданне пра рэальных асоб, сапраўдныя падзеі, пра населеныя пункты, мясцовасці і г. д. (паданне) вусны расказ-успамін пра сустрэчы са звышнатуральнай сілай (як правіла, варожай). (бывальшчына) невялікае апавяданне пра незвычайную смешную падзею, сітуацыю, рысу характару чалавека ці ўчынак, што мае дасціпную неспадзяваную камічную развязку. (анекдот) дасціпная насмешка, высмейвае бытавыя здарэнні, смешныя рысы і якасці людзей, іх дзіўныя ўчынкі і размовы. (жарт) бягучая моўная дзейнасць, маўленне як фактар узаемадзеяння людзей, як камунікатыўная падзея. (дыскурс) міні-тэкст, што мае выгляд суджэння і ўтрымлівае інфармацыю ідэалагічнага характару, згорнутую мадэль для рэгулявання паводзінаў. (павер'е) устойлівы народны выраз-афарызм, які ў завершанай, сціслай, найчасцей вобразна-паэтычнай форме і пераважна ў пераносным сэнсе, абагульняючы шматвяковы жыццёвы вопыт народа, выказвае катэгарычнае меркаванне пра тыя або іншыя гаспадарчыя, сацыяльна-гістарычныя і бытавыя з’явы, характарызуе і ацэньвае іх, павучае і дае практычныя парады. (прыказка) iншасказальны твор малой формы, у аснове якога ляжыць мастацкае параўнанне разнастайных з’яў і прадметаў рэчаіснасці пры іх падабенстве. (загадка) заклінанне, рыфмаваны альбо рытмічны паэтычны твор формульнага тыпу, спалучаны, як правіла, з актыўным дзеяннем з боку асобы. (прыгавор)