Составьте вопросы и варианты ответов к рассказу ивана люпсякова" мэры кэт" и ивана науменка "жуль верн". заранее

Мэры Кэт :1.Чъя дочка Эмма Пшаничная? 2.Чаму Антон адразу не палюбиу Эмму?3.Як з здаровьем хлопчыка ?4.Чаму Антон вучыуя кататься на каньках ?5. Чым закончылась апаведане?6.Адкуль яны выбрали сябе клички ?7.ЧАму вычить нас гэта апавяданне?
ОТветы 1. Агранома и ...2.Таму што яна была круглай 5.3.Ён быу вельми хворы , и ён не сильно слыхау на уха.4.Таму што хоцеу катаца  лучше , чем Эмма.5.Тым што яны  начыли дружить .6.Яны гэци клички прыдумали.7.Таму што не надо судить чалавека па першаму взгляду 00

Шыба
шыбаваць
шыбельнік
шыбеніца
шыбутны
шыварат-навыварат
шывок
шыдэлак
шызакрылы
шызафрэнік
шызафрэнія
шызы
шыйка
шыйны
шык
шыкаваць
шыкоўны
шыла
шылінг
шыльда
шыльдачка
шымпанзе
шымпанзіца
шымпанзэ
шына
шынамантаж
шынель
шынка
шынок
шыншыла
шып
шыпець
шыпулька
шыпшына
шыпшынавы
шыпшыннік
шыпшыньнік
шыпячы
шырака
шыракаваты
шыракалісты
шыракалобы
шыракаплечы
шыракаполы
шыракарадны
шырата
шырачэзны
шырма
шырокавядомы
шырокавяшчальны
шырокадаступны
шырокакалейны
шырокаэкранны
шырокі
шырспажыў
шырынка
шырыня
шырыцца
шырыць
шырэй
шырэйшы
шырэць
шыта-крыта
шытво
шыты
шыфаньер
шыфар
шыфер
шыферны
шыфон
шыфраванне
шыфраваньне
шыфроўка
шыфэр
шыфэрны
шыхт
шыцік
шыцца
шыць
шыш
шышак
шышка
шышкаваты
шышняк
шыя

Я сядзеў ля акна і глядзеў, як з бярозы дадолу ляцеў жоўты ліст. Ён кружыўся, пераварочваўся, падстаўляў сонцу то адзін, то другі бок. Вецер то ўзнімаў яго ўверх, то зноў кідаў уніз.
І мне падумалася, што лёс гэтага жоўтага асенняга ліста вельмі падобны на лёс чалавека. Ён нарадзіўся на галінцы маленькім і безабаронным. Дрэва, якое, як матуля, дало яму жыццё, выпесціла яго і выгадавала. Яны ўвесь час былі звязаныя непарыўнай ніццю, дакладна як чалавечае дзіця і яго маці.
І вось яны павінны развітацца. Ліст адрываецца ад галіны і адпраўляецца ў самастойны палёт. Напэўна, маме-дрэву вельмі сумна развітвацца са сваім любімым дзіцяткам, але жыццё ёсць жыццё. Мы таксама калі-небудзь павінны будзем пакінуць сваіх мам і тат і пачаць жыць самастойна. Мы паступім у вышэйшыя навучальныя ўстановы ў іншых гарадах, скончым іх, уладкуемся на працу, ажэнімся. Невядома, як складзецца наша жыццё, але мы, як той ліст, страцім цесную сувязь з бацькамі. Будзем наведваць іх толькі час ад часу.
Жыццё будзе кідаць нас то ўверх, то ўніз, як раз як вецер кідае гэты жоўты асенні ліст. І невядома, як яно павернецца. Той жа ліст можа апынуцца ў гербарыі, у букеце якога-небудзь рамантыка, проста ўпасці ў лужу ці быць змеценым са смеццем. Яго лёс такі ж непрадказальны, як і наш.
І вось назіраю я за асеннім лістом, мільёны думак праносяцца ў галаве, і становіцца крыху страшна ад невядомасці, што нас чакае ў будучыні. Падумаць толькі, адзін маленькі жоўты асенні бярозавы ліст, а колькі разважанняў і пачуццяў ён змог выклікаць. Дзякуй табе, ліст!