Падабраць эпитэты да назоуникау: руки, трава, дружба, усмешка, яблык, сонейка

Залатыя рукі, зялёная трава, сапраўдная дружба, ветлівая усмешка, салодкі яблык, яркае сонейка.

Нарэшце-то прыйшла вясна! Пасля доўгай і снежнай зімы прыемна выйсці ў двор і ўдыхнуць пах цёплага ветру, убачыць першых вясновых птушак. Не паспеў сысці апошні снег, а праз мінулагоднюю траву прабіваецца маладая зеляніна. Тоненькія парасткі ўпарта цягнуцца да сонца. Неўзабаве ўсё пакрыецца зялёным дываном. Ныркі на таполях і бярозах набраклі, у паветры адчуваецца ледзь улоўны пах клейкіх лісточкаў. Яшчэ дзень-два, і дрэвы пакрыюцца пяшчотнай зелянінай. Спачатку гэта ледзь прыкметны налёт, а потым лісце пачынаюць расці ўсё смялей і смялей, павялічваюцца амаль на вачах. Яшчэ імгненне - і дрэвы апрануцца ў пышныя кроны. Зялёны колер зменяць бледнасць зімы. Увесну па-асабліваму свеціць сонца: як-то ярка, радасна і святочна. Хочацца хадзіць па вуліцы і ўсміхацца ўсім запар. Не толькі прырода прыбіраецца ў яркія фарбы. Людзі таксама скінулі з сябе цёплыя футры і паліто. Вакол усё ў прыгожых і вясёлых строях. Усе рады прыходу вясны! ...

Ціха трапечуцца лісці зялёныя, з ветрыкам мову вядуць; вішні, узняўшыся белай каронаю, быццам дзяўчаты, цвітуць. 2. Над рэчкай высокай сцяной стаяць стромкія хвоі з лахматымі, белымі ад інею шапкамі; шырока развесілі сваё галлё волаты-дубы; блішчаць ледзянымі пацеркамі пышныя бярэзіны, сабраўшыся ў купку.3 Надвор'е   было   няўстойлівае: неба   час   ад   часу зацягвалася   хмарамі,   імжыў   дождж,   затым  зноў выблісквала сонца.4. Праз туман разгледзеўся цяпер я: над палянай жоўкне поўны месяц. 5  У вас валасы дужа мяккія -  такія звычайна  ў жанчын бываюць.6 Стракозы ляталі над травой, у паветры таўкліся камары, воблакі павольна плылі ў вышыні і знікалі – усё гэта прадказвала цёплыя дні.