Составить составить пять предложений пра мову на языке

Ну допустим вот такие предложения:
1)Мова - наш скарб, і мы павінный берагчы яе.
2)Трэба цаніць і любіць родную мову, бо не паважаючы яе, мы не паважаем сваю краіны і сябе.
3)Мова упрыгожвае чалавека, таму трэба яе вывучаць і паважаць.
4)Чалавек можа знаць шмат моў, але родная павіінна быць адна.
5)Каб быць сапраўдным беларусам, трэба ведаць родную мову.

ответ :

лірычны герой вершаў максіма танка не толькі шчыры, чулы, высакародны, але і мудры. праз лірычным героем шчасця максім танк у вершы «шчасце» сцвярджае простую і вечную ісціну: шчасце — гэта само жыццё, бо ўсё пералічанае паэтам — выявы жыцця. верш насычаны аднароднымі
дапаўненнямі («з солі, з хлеба, з поту, з дарожнага пылу, з роднага небасхілу, з дружбы, з песні»), пасля якіх — шматкроп’е: кожны можа працягнуць гэты пералік жаданымі для сябе выявамі жыцця, але ёсць і ў таго, што «простае шчасце людское» аб’яднае нас усіх. жыцця самога па сабе ва ўсіх яго
праяўленнях, як шчасця — сведчанне мудрасці, аптымізму і жыццястойкасці чалавека наогул і лірычнага героя максіма танка ў прыватнасці.

Бацькаў радзі як мілагучна і прыгожа гучаць гэтыя словы! якой любоўю адгукаюцца яны ў сэрцы кожнага беларуса! табе, родны куток, дзе ўзгадавала мяне маці, дзе я зрабіў першыя крокі, табе прызнаюцца ў любові паэты, захапляючыся табой, тваімі краявіі, тваімі шчырымі працавітымі людзьмі гэтак жа і я, твой сын, хачу сказаць, што ў якім бы куточку зямлі я ні быў, ты вечна будзеш для мяне адзінай і непаўторнай зямлёй.я спадзяюся, што вы разумееце мае пачуцці, выкліканыя цудоўным вершам с.законнікава. вачыма прабягаю па яго радках — і ў душы маёй не толькі павага да аўтара, які так хораша піша пра свой край, але і нейкае пачуццё замілавання і пяшчоты да сваёй бацькаўшчыны. многія называюць гэта пачуццё патрыятызмам, а я кажу, што гэта любоў, сапраўдная любоў, і не толькі да тых мясцін, якія мяне ўзрасцілі, але і да ўсяго краю, дзе спрадвеку жылі мае продкі — беларусы, дзе нарадзіліся славутыя ф.скарына, я.купала, я.колас, ф.багушэвіч і многія іншыя, чые імёны назаўсёды ўвайшлі ў гісторыю іх радзімы, дзе перад гасцямі ўстаюць у поўнай прыгажосці нашы сціплыя пейзажы: блакітныя доўгія стужкі рэк, бяздонныя люстэркі азёр, велічныя лясы і бясконцыя, шырокія палі. я лічу, што с.законнікаву знаёма гэта пачуццё, інакш ён бы не мог напісаць: калі і ёсць на свеце рай,дык ён — на беларусі! гэтымі радкамі і іншымі ў вершы аўтар даводзіць да чытачоў, што няма на свеце лепшага кутка, чым беларусь, і няма для яго, паэта, большай радасці, як пасля доўгіх вандровак вярнуцца ў і «абняць наўсцяж сваю зямлю, як крыламі-рукамі». аўтар ганарыцца сваёй зямлёй, якая праз стагоддзі пранесла на сабе ўвесь цяжар болю і пакут, якія выпалі на яе лёс: частыя набегі з боку зайздроснікаў-суседзяў у сярэднія вякі, засілле з боку расійскай імперыі, дзве айчынныя і грамадзянская усё гэта было, але не скарыла нашу айчыну і яе людзей. усё адбудавалі нанава, кажа паэт: тут загучаў на новы ладпаэта заклік вешчы —гушкае космас арлянят,купалы чуе так, мабыць, вечна будзе жыць той край, які мае такіх сыноў, як с.законнікаў, якія вершамі ўслаўляюць яго, якія ў сэрцы сваім знаходзяць тыя словы, якія найлепш падыходзяць, каб выказаць сваю любоў да радзімы. i верш «бацькаўшчына» — таму прыклад. яго эпітэты («душой адкрытай», «чорныя вайны сляды», «матчын кут»), метафары («голас вечнасці», «космас гушкае»), параўнанні («абняць, як крыламі», «засну непераможным птахам») аўтару ярка, вобразна і дакладна перадаць тэму сваёй любові да роднай зямлі.паэту бязмежна хочацца, каб мы, беларусы, паважалі, любілі свой край, каб за межамі бацькаўшчыны сумавалі і не ведалі болынага шчасця, чым вярнуцца да родных мясцін, дзе так люба ўсё і знаёма.