Сачыненне-разважанне на тэму "што з'яўляецца галоўнай перашкодай на шляху паулінкі да шчасця"

Паўлінка і Якім мараць ажаніцца. Але перашкодай іхнаму шчасцю становяцца бацькі Паўлінкі. Яны лічаць, што настаўнік Якім не самая лепшая партыя для іх дачкі. Яны знаходзяць для яе іншага мужа, багатага пана Быкоўскага.  

Паўлінка - смелая і вольналюбівая. Яна знаходзіць у сабе сілы супроцьстаяць кансерватыўным поглядам бацькоў. Яна рашуча змагаецца за сваё шчасце. Спачатку яна вырашае збегчы разам з каханым Якімам. А калі высвятляецца, што Якіма арыштавалі, яна крычыць на бацькоў, намагаецца сказаць ім, што яны нічога не разумеюць.  

У п’есе “Паўлінка” паказаны канфлікт паміж бацькоўскім разуменнем шчасця і тым, як уяўляе сваё шчасце Паўлінка. Для яе каханне важней за грошы. Каханне і дае ёй моцы спрачацца з бацькамі, не падпарадкавацца слепа іхняй волі. 

Аўтар стварае два розныя вобразы поля. Адно поле мірнае, спакойнае, шчаслівае, другое поле бітвы, крыві. Ён паказвае гэтыя два полі на аснове супрацьпастаўлення:

«Было ў салдата два полі,

поле, дзе кветкі ірваў,

бегаў з сябрамі на волі,

і поле, дзе ён ваяваў.

Ціха было і чыста

у полі яго дзяцінства,

былі агонь і дым

на полі ратным і тым.»

Гэта звычайны салдат, падобны на тысячы іншых, якія маладымі ішлі на вайну, гэта былі смелыя і самааданыя людзі.

Выраз «у полі яго дзяцінства» — азначае, што маленства салдата было мірным, спакойным і шчаслівым, але яно хутка скончылася, бо пачаласья вайна і поле дзяцінства ператварылася ў ратнае.

Лёс старога вартаўніка Агея склаўся нялёгка:

Дзеду было за семдзесят. Ён добра памятаў яшчэ першую, "царскую" вайну, з якой прывёз Георгіеўскі крыж, потым "гражданскую", якую ён прайшоў у сядле з галошам на адной назе і з лапцем на другой. У калектывізацыю кулакі спалілі яго новую хату і застрэлілі сабаку. Суседзі меркавалі, што сабаку наўрад ці збіраўся хто зводзіць, і загінуў ён праз свой язык. Гэта вайна зачапіла старога мацней: не вярнуўся з фронту сын, а жонку (добрую, рухавую Параску) расстралялі немцы дома. Нехта з "добрых" людзей падаткнуў, што стары ў партызанскім атрадзе.