Складзіце спалучэнні з дадзенымі амонімамі. узор: маладыя асіны – асіны рой. журавель, зоркі, грызлі, рана, каралі, урад, даволі, любы, брылі, сталы.

Таварыш та-ва-рыш націскны склад - другі гук т - зычны, цвёрды, глухі, парны,  абазначаны літарай т гук а - галосны, ненаціскны, абазначаны літарай а гук в - зычны, цвёрды, звонкі, парны, абазначаны літарай в гук а - галосны, націскны, абазначаны літарай а гук р - зычны, цвёрды, звонкі,няпарны, абазначаны літарай р гук ы - галосны, ненаціскны,абазначаны літарай ы гук ш - зычны, шыпячы, глухі, парны, абазначаны літарай ш у слове таварыш 7 гукаў, 7 літар. мір м - зычны, мяккі, няпарны, абазначаны літарай м і - галосны, націскны, абазначаны літарай і р - зычны, цвёрды, звонкі, абазначаны літарай р  у слове мір 3 гука, 3 літары.

Слова, якое называе тое, пра што ці пра каго гаворыцца ў сказе, называецца дзейнікам. дзейнік адказвае на пытанні хто? , што? дзейнік – галоўны член сказа. сказ – больш складаная сінтаксічная адзінка, чым словазлучэнне, а таму і сінтаксічная сувязь слоў у сказе таксама больш складаная і разнастайная. граматычная аснова можа складацца і з аднаго галоўнага члена – дзейніка ці выказніка. самай тыповай формай выражэння дзейніка з'яўляецца назоўнік назоўнага склону: зімовыя хмары нізка павіслі над зямлёй. у ролі дзейніка часта выступаюць займеннікі:   яны дужа сябравалі, лявон і ціхан. радзей у ролі дзейніка выступаюць іншыя часціны мовы, пры гэтым яны набываюць значэнне назоўніка ў назоўным склоне. напрыклад:   здарылася самае страшнае  ; абое стаялі разгубленыя;   жыць – радзіме служыць  . дзейнік можа быць выражаны спалучэннем слоў, напрыклад:   міхаська і кастусь употайкі пазіралі на васіля, ледзь прыкметна пасмейваліся з яго. дзейнік  — гэта слова або спалучэнне слоў, якое абазначае той прадмет думкі, пра дзеянне, стан, уласцівасці або якасці якога ў выказніку, г. зн. галоўны член сказа, які граматычна не залежыць ад іншых членаў сказа і паясняецца выказнікам.