1. сколько звуков в словах: надзея, павiльён, сузор"е, ураджай. 2. вставьте пропушенные буквы: ад..сцi, м..даль, , р..монт.

Адысці,мядаль,ляснічоука,рамонт.

Жемчужиной лирической поэзии называют поэму «Гражина» , в которой прославляется самоотверженный подвиг во имя свободы родного края. Обаятелен образ новогрудской княгини Гражины, соединяющей в себе хрупкую женскую красоту, незаурядный ум, героизм духа и твердость воли. Сюжетом поэмы послужило предание, которое поэт не раз слышал в детстве, в доме родителей: новогрудский князь Литавор готов заключить позорный союз с врагами родины, тевтонскими рыцарями. Напрасно верный друг Литавора Рымвид пытается отговорить князя. Отвергнутый Рымвид обращается со своими сомнениями к жене Литавора Гражине. Та отговаривает мужа от предательства, но не достигнув успеха, тайно от него выводит войско литовцев к озеру Литовка навстречу тевтонцам. В неравном бою она смертельно ранена и умирает.
Никого в Новогрудке не сыщется ныне, Кто бы песни тебе не пропел о Гражине. Повторяют ее дудари по старинке, А долина зовется — долиной Литвинки.

Сымонку вельмі хвалююць і чаруюць розныя з'явы прыроды і навакольны свет. Усё знаходзіць водгук у душы героя:

...I ў душы яго ўсе з'явы

Сваё мелі адбіццё.

Сымонка з яго чуйным успрыняццем рэчаіснасці бачыць непаўторную прыгажосць роднай зямлі. Ён не проста «чуе шэпт каласоў», а «ловіць сэрцам спеў прыгожы».

Каб паказаць прыроду ва ўяўленні Сымонкі, аўтар карыстаецца шматлікімі вобразна-выяўленчымі сродкамі. Напрыклад:

Што гаворыць жытні колас,

I аб чым шуміць ячмень,

I чаго спявае ўголас

Мушка, конік, авадзень.

Што ўгары пад срэбрам жыта

Пяе жаваранак той

Так прыгожа — самавіта,

I зачым у высь блакіту

Ідзе ветрык пехатой...

У гэтым урыўку ўжыты ўвасабленні (колас гаворыць; мушка, конік, авадзень спявае, жаваранак пяе, ветрык ідзе пехатой).

Усё ажывае перад вачыма таленавітага хлопчыка. Таксама аўтар выкарыстоўвае эпітэты: срэбра жыта, край мілы, глухіх лядзін, вольных птушак, пташук дзянькі.

Объяснение: