Правильно писать ультиматум или ульцiматум? ( мова)

У беларускай мове пішэцца Ультыматум

Дагэтуль не бачыў

да зарэзу патрэбна

да заўтра развіталіся

разбураны дарэшты

3 даўна павялосяоно

выцерці да суха

цярпець да часу

за вочы гаварыць

стаяць на відавоку

быць (на) віду

мяккі на вобмацак

заданне на выбар вучня

бегчы на выперадкі і

на вякі захаваць,

забіць на глуха

запомніць на заўсёды

3 нарок не прыдумаеш

захопленыя (знянацку

сказаць на паследак

(на)раўне з братамскочыць 3 разбегут

ударыць 3 размахут

3 рэдку сустракацца

- 3 ходу адказаў

3 часам разабраўся

на бягу падсілкавацца

Гэта мне на руку, а

прачнуцца на світанні

бегчы на перагонкі

прастрэлены на скрозь

удаўся на славу

вывучыць на памяць.

Я люблю вясну, таму што ў гэты час становіцца неяк весялей на душы. Я сяджу на ўроку і радуюся сонцу, якое свеціць ярка і цёпла. Калі я іду са школы, мне сустракаюцца ўсмешлівыя людзі-напэўна яны таксама рады вясне.

Мне здаецца, што здарыцца нешта новае і незвычайнае.

Больш за ўсё мне падабаецца назіраць як змяняецца прырода. Паэты часта у вершы апісваюць гэты час. З першых дзён сакавіка вакол пачынаюць адбывацца дзіўныя рэчы: здаецца, што хтосьці ўключыў вялікую лямпу. Снег растае незаўважна-днём ён яшчэ ляжаў каля пад'езда, а раніцай яго ўжо няма. Толькі ў парку пад дрэвамі ён растае даўжэй. Варта некалькі дзён пагрэць сонейка, як расліны пачынаюць ажываць. На шэрых непрывабных дрэвах з'яўляюцца ныркі, а газоны пакрываюцца ультра яркай зялёнай траўкай.

Па небе плывуць аблокі. Калі легчы на зямлю і назіраць за імі, то можна выдатна павесяліцца. Спачатку конікі ўсякія здадуцца, потым горы высокія, можна нават свой партрэт ўбачыць.

З пачаткам вясны разумееш, што сапраўды спяваюць птушкі. Здаецца, што нават вераб'і цвыркаюць ня як звычайна, а весела і з пералівамі.

Але самы любімы вясновы месяц-май. Не толькі таму, што заканчваюцца заняткі ў школе. Я люблю Свята 9 мая: на вуліцах шмат людзей, дарослых і дзяцей, гуляе музыка, а ўвечары салют прыгожы і яркі настолькі, што дух захоплівае. Ветэраны ходзяць у ваеннай форме з ордэнамі на грудзях. Яны такія старэнькія.

На ваенны парад збіраецца напэўна ўвесь горад. Мяне зайздрасць і гонар распірае, калі па плошчы крочаць роўныя шэрагі салдат, едзе ваенная тэхніка.

У апошнія гады ў траўні ўжо стаіць спякота, таму сядзець у класе ўсё цяжэй і цяжэй. Пасля заняткаў мы з сябрамі ідзем у парк. Там ужо на ўсю моц растуць кветачкі, трава густая і мяккая, а дрэвы шамацяць зялёнымі лісточкамі. Пахі стаяць такія, што галава кругам ідзе.

Калі доўга сядзець пад сонцам, то можна нават загарэць.

За горадам прырода ўжо жыве поўным жыццём. На беразе ракі сядзяць рыбакі, на дачах корпаюцца людзі, стукаюць малаткі – будоўля ў разгары.

Ў