Напишите с любой худ. 5 предложений с дзеепрыметным зваротом и 5 предложений с дзеепрыслоуным зваротам. конечно на языке. заранее : )

нерухома стаяў густы, амярцвелы лес, шчыльна прытуліўшы верхавіны да верхавін,пераплёўшы галіны, акрыўшыся белымі шатамі крохкай, шапаткой шэрані.назбіраўшы яшчэ сушняку, міколка з расклалі невялікі агонь, і ён весела патрэскваў, асвятляючы бліжэйшыя дрэвы і згушчаючы цені за ім.адштурхоўваючыся, як вёсламі, сваімі вялікімі заднімі лапамі, бабёр хутка і бясшумна плыве па рацэ.вось, затрымліваючы паступова ход, ён падплывае да берага.сеўшы на заднія лапы, выгнуўшы спіну і абапіраючыся нахвост, бабёр лёгка перагрызае асінавую галіну.

Яго завуць максім. яму шаснаццаць гадоў. акрамя школы займаецца каратэ. ён мой сябар, таму што ён адкрыты, шчыры і душэўны чалавек. яго маці можа ганарыцца, што вырасцілі такога хлапчука. ходзіць смешна, быццам вось-вось упадзе. у яго прыгожыя шэрыя вочы з сінім адценнем. валасы кучаравыя і вельмі смешна ляжаць раніцай. рост яго сярэдні: каля ста сямідзесяці пяці сантыметраў. на яго шчаках, якія ніколі не ружавеюць, ёсць ямачкі. нос звычайны, вусны тонкія. максім заўсёды можа . ён выхаваны і дысцыплінаваны чалавек. я рада, сто знайшла такога чалавека ў свеце.

ішоў воўк з-пад міра, сустрэў змітрака, той змітрок быў кравец. ішоў ён з палкаю, што раней мералі, як што пашыць. воўк кажа:

– зміцер-змітрок, я цябе з’ем.

а змітрок адказвае:

– з’ясі дык з’ясі, але перад смерцю дай я табе змераю камізэльку.

воўк згадзіўся, змітрок і пачаў яму палкаю па баках мераць. мераў-мераў, пакуль ваўка начыста не збіў. тады кажа:

– пачакай жа, ваўчок. камізэльку я змераў, але яшчэ ляж дагары – пазначу, дзе гузікі ўшываць.

воўк яшчэ лёг дагары, а змітрок яго наўстроч той мернай палкаю скалоў, так што не захацеў воўк есці змітрака. змітрок і пайшоў сабе далей. а воўк ляжыць ды думае: “не з’еў дык не з’еў. але нашто мне была тая камізэлька? ды яшчэ ў два рады гузікі. ці я пан? ці я шляхціч? ” і пайшоў воўк далей . ідзе ды ідзе, аж бачыць – ходзіць кабыла. воўк і кажа:

–   кабыла-кабыла, я цябе з’ем.

а кабыла адказвае:

– з’ясі дык з’ясі, але нашто ты будзеш мяне есці? ты вось лепш пачытай ў мяне пад капытом газету.

воўк пачаў глядзець, што там за газета пад капытом, а кабыла як ляпне яму ў храпу нагамі, аж воўк адляцеў і ляжыць. а кабыла тым часам уцякла. ляжыць воўк ды думае: “не з’еў дык не з’еў. але нашто мне было яшчэ газету чытаць? ці я грамацей? ці настаўнік? ” ачомаўся воўк і пайшоў далей. ідзе ды ідзе, сустрэў барана. і кажа:

– баран-баран, цябе ж я напэўна з’ем!

баран адказвае:

– нашто ты мяне будзеш есці? ты вось лепш заплюшчы вочы, адкрый рот, а я табе ў зяпу сам ускочу.

сеў воўк, заплюшчыў вочы і адкрыў рот. баран як разагнаўся ды як даў яму рагамі ў лабаніцу, дык воўк і самлеў. баран уцёк, а воўк ачомаўся ды кажа сам сабе:

– вось нават і не , ці я яго глынуў, ці мінуў?