Знайдзице прыметники разам з назоуниками. пастауте пытанни да прыметникау. абазначце канчатки прыметникау и назоуникау. скончылася летняя спека. у цихи адвячорак плывуць па блакитным небе вераснёвыя аблоки. сытыя дрэвы калышуць листотай.прайшоу ужо час имкливага росту. з лесу патыхае сырой травой. зямля рыхтуецца аддаць усе свае багацци и заслужана адпачыць.

1) Скончылася летняя спека.
Прыметнік з назоўнікам: летняя спека. Спека (якая?) летняя. Канчатак
-а- у слове спека, канчатак -яя- у слове летняя.
2) У ціхі адвячорак плывуць па блакітным небе вераснёвыя аблокі.
Прыметнік з назоўнікам: у ціхі адвячорак. У адвячорак (які?) ціхі. Канчатак нулявы ў слове адвячорак, канчатак -і- у слове ціхі.
Прыметнік з назоўнікам: па блакітным небе. Па небе (якім?) блакітным. Канчатак -ым- у слове блакітны, канчатак -е- у слове небе.
Прыметнік з назоўнікам: вераснёвыя аблокі. Аблокі (якія?) вераснёвыя. Канчатак -і- у слове аблокі, канчатак -ыя- у слове вераснёвыя.
3) Сытыя дрэвы калышуць лістотай. 
Прыметнік з назоўнікам: сытыя дрэвы. Дрэвы (якія?) сытыя. Канчатак -ы- у слове дрэвы, канчатак -ыя- у слове сытыя.
4) Прайшоў ужо час імклівага росту.
Прыметнік з назоўнікам: імклівага росту. Росту (якого?) імклівага.
Канчатак -у- у слове росту, канчатак -ага- у слове імклівага.
5) З лесу патыхае сырой травой.
Прыметнік з назоўнікам: сырой травой. Травой (якой?) сырой.
Канчатак -ой- у слове травой, канчатак -ой- у слове сырой.

Многя людз не любяць восень, лчаць яе сумнай. Магчыма, гэта так ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад...

Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што восень нельга здагадацца, якое надвор'е будзе затра: сонца ц дождж. Я сам так ж непрадказальны люблю, кал жыцц ёсць месца сюрпрызу.

Мне падабаюцца сонечныя восеньскя дн. У такя дн рознакаляровае лсце на дрэвах быццам зхацць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што восень часцей, чым летам, дзе дождж. Шкада, што такое сонца свецць, ды не грэе.

Мне таксама падабаецца не вельм моцны дождж, але тольк кал на вулцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплям дажджу. Але халоднае надвор'е так рабць няможна, бо снуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.

галонае, чаму я люблю восень, асаблва верасень, - гэта тое, што пачынае расц шмат грыбо. Збраць грыбы - мой любмы вд адпачынку. Я усердны грыбнк, як мае бацьк. Каб была магчымасць, я не выходз бы з лесу. Таму верасень - мой любмы асенн месяц, а восень - мая любмая пара году. я нкол не пагаджуся з меркаваннем, што восень - сумная, маркотная, нудлвая пара. Ординарна людз не меюць заважаць тыя нямногя радасц, якя даруе нам восень - цудоная, на мой погляд, пара.

Апынуўшыся ў горадзе Лаўрук стаў жыць добра. Разбагацеў. Пра бацькоў сваіх зусім перастаў думаць. Пахароны яго бацькі ніколькі не змянілі яго адносіны да сваіх родных. Душа Лаўрука ачарствела. Любіў ён на розныя святы ездзіць у госці да пана, які дапамог яму выбрацца ў людзі.Пасля апошняй сустрэчай з Тэкляй ён не зжаліўся над сваёй маці. Выставіў яе за дзверы. Тэкля не магла перажыць гэту душэўную боль і у хуткім часе памерла. Слухі пра тое, што памерла Тэкля аднойчы дашлі і да Лаўрука. Прайшоў год пасля смерці Тэклі. Лаўрук купіў чатыры ружы і паехаў шукаць магілу сваёй маці.

Ехаўшы па знаёмым месцам, на Лаўрука напала таска. Сэрца яго зжалася. Ён глядзеў на белыя ружы і ціха ўздыхаў.

Убачыўшы магілу маці на яго твары з’явіліся слёзы. Доўга сядзеў Лаўрук ля магілы, курыў, плакаў. Не забыў Лаўрук і пра магілу бацькі, таксама паклаў ля яе дзве ружы. Але вярнуць нічога ўжо нельга. І цяпер кожны год на каляды, Лаўрук едзе ў знаёмае месца і вязе у руках ружы.

Яго бацькі часта прыходзяць да яго ў сне, яны ўсміхаюцца. Але баліць сэрца Лаўрука і будзе балець заўсёды, бо сваёй памылкі ён ня можа сабе прабачыць. Так і дажыў Лаўрук усё жыццё у адзіноце, праклянаючы свой дурны характар.

Объяснение: