"вобраз бандароуны". все про нее написать

Бандароўна ў паэме Янкі Купалы – прыгожая маладая дзяўчына з трагічным лёсам. Закахаўся ў яе пан Патоцкі, ды не вынес абразы. На смольныя жарты ягоныя дзяўчына адказала аплявухай. Пан схапіў яе прапанаваў выбіраць – ці жыццё з ім, ці смерць. Дзяўчына выбрала смерць.

“Хараства такога ў свеце не было, не будзе”, - так апісвае сваю гераіню аўтар. Знешняя прыгажосць Бандароўны адпавядае прыгажосці яе душы. Нескароная, смелая, з чыстымі думкамі яна не баіцца жорстка адказаць пану. А калі ён спакушае яе яствамі, прапануе жыць з ім і купацца ў багацці, яна адмаўляецца. Дзявочая годнасць, каханне і асабістая свабода для яе важней, чым грошы пана. Яна выбірае смерць, абы толькі не быць падуладнай некаханаму, ганароваму Патоцкаму.

Вобраз Бандароўны сімвалізуе моц і дух беларускага народу. Янка Купала заўсёды хацеў бачыць беларускі народ свабодным, незалежным. Такімі ён маляваў шматлікіх галоўных герояў сваіх твораў. Бандароўна – гэта яшчэ адзін сімвалічны вобраз, які не паддаецца спакусам, не здаецца на літасць пана і абірае лепш смерць на волі, чым жыццё пад гнётам.

Пан Патоцкі застрэліў прыгажуню, і пакацілася па вёсках хваля абурэння. Гарэлі панскія хаты, народ помсціў панам за тое, што лічаць сябе вышэйшымі за простых людзей. Такім чынам Бандароўна сваёй смерцю падняла хвалю пратэсту супраць усяўладдзя паноў. Яна стала народнай гераіняй. У апісанні Купалы атрымаўся рамантычны вобраз прыгожай і пакутлівай беларускі. Ён выклікае ў чытача павагу і замілаванне.

Рассмотрим картину елка у пары з хваинаю.пора года на картине представлена лето. на переднем плане мы видим деревья. сразу что кидается в глаза, это елки в хвои, а потом маленькая, худенькая березка, а за этим и дерево с лева. мне кажется, что это выход из леса к домику. видим голубое небо. на небе не летают птицы. потом мы смотрим на поляну, тропинку, которая ведет к калитке во двор.видим забор, за забором мы видим домик, хлев, дерево. а за этим всем дремучий, большой    лес. сразу не за что

Яхачу вам расказаць пра маю бабулі. больш за ўсё мяне зачароўваюць яе вочы. яны нябеснага адцення з блакітнымі пестринками ў сярэдзіне. яе вочы мне нагадваюць яснае неба, такое ж чыстае і светлае. многія людзі кажуць, што вочы могуць ахарактарызаваць чалавека. гэта меркаванне падыходзіць да маёй бабулі. яна адкрытая, добрая, начытаная. у бабулі, маленькі, выразны нос, пульхныя і ружовыя шчокі. яе валасы залацістага адцення, падыходзяць да вачэй. я лічу сваю бабулю вельмі прыгожай, узрост нават фарбуе яе. для мяне гэты чалавек шмат значыць.