Как правильно написать слово вам в следующем приложении алег пятровіч, шчыра жадаем (в/в)ам поспехаў у рабоце

вам

потому что это обращение к уважаемому человеку

Адным летнім днём мы з бацькамі гулялі па лесе і выпадкова выйшлі да паляны, якую ніколі раней не бачылі, хоць у гэты лес мы ходзім даволі часта.  паляна ўразіла нас сваёй прыгажосцю. дзень выдаўся сонечны, і яна была ўся залітая святлом. у промнях сонца дрэвы і кусты на паляне здаваліся смарагдавымі. трава была невысокая, але вельмі мяккая, амаль без шышак і ігліцы. мне адразу захацелася разуцца і прабегчыся па ёй басанож. у зеляніне травы віднелiся нейкія дробныя кветачкі. не , як яны называліся, але глядзеліся яны даволі міла.  мы стаялі пасярод паляны і не маглі налюбавацца. раптам на елцы мяне мільганула нешта рыжае. я адразу здагадаўся, што гэта была вавёрка. праз хвіліну я ўбачыў яе на галінцы з другога боку, яна грызла велізарную шышку. у той жа час тата заўважыў дзятла на асіне. паляна нібы чароўным чынам вабiла лясных насельнікаў.  ўдосталь налюбаваўшыся чысцінёй і свежасцю лясной палянкі, мы накіраваліся дадому. па дарозе мы яшчэ доўга абмяркоўвалі, якую прыгажосць толькі што бачылі, i вырашылi, і што трэба часцей прыходзіць у гэта цудоўнае месца.

Наша сям'я складаецца з чатырох чалавек: мама, тата, я і мая малодшая сястра. ўсеагульнай любіміцай у сям'і з'яўляецца мая малодшая сястра. яе клічуць яўгенія. ёй пяць гадоў.  жэня вельмі мілая дзяўчынка. яна сімпатычная знешне: светла-русыя валасы, блакітныя вочы і пухленькія шчочкі. і ў яе анёльскі характар: яна ніколі не капрызіць і заўсёды стараецца з усімі ўсім падзяліцца. жэня паслухмяная. калі мама сказала, што нешта рабіць нельга, яна ніколі гэтага не зробіць.  нягледзячы на свой юны ўзрост, яна ўжо ведае, што маме трэба . праўда, сіл у яе пакуль хапае толькі на тое, каб выцерці пыл з невысокіх прадметаў ды патрымаць савок, калі мама падмятае. але шмат вы ведаеце пяцігадовых дзяцей, якія хоць гэта робяць?   жэня яшчэ, вядома, не ходзіць у школу, але яна вельмі любіць вучыцца. мама навучыла яе чытаць, і яна з задавальненнем гартае кніжкі. праўда, пакуль стараецца выбіраць тыя, дзе пабольш малюнкаў. жэня ўжо свабодна лічыць да дваццаці. цяпер яна просіць маму навучыць яе пісаць. зараз у мамы няма на гэта часу, але жэня ўпартая і свайго даб'ецца. яна з зайздрасцю глядзіць, як я раблю ўрокі, і не можа дачакацца, калі сама пойдзе ў школу. мне яе не зразумець.  увогуле, жэня - анёл, а не дзіця. спадзяюся, цяпер вы разумееце, чаму яе ўсе любяць.